зло́сны

1. злой, зло́бный; жёлчный, серди́тый, раздражённый;

з. чалаве́к — злой (зло́бный, жёлчный) челове́к;

з. по́гляд — серди́тый взгляд;

2. (о поступке, чувстве) злой, зло́бный, зло́стный;

3. (ожесточённый) я́рый, я́ростный;

з. во́раг — я́рый (я́ростный) враг;

з. банкру́т — зло́стный банкро́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ге́ній м. ге́ний;

◊ до́бры г. — до́брый ге́ний;

злы г. — злой ге́ний

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узлава́ны разг.

1. прич. разозлённый, рассе́рженный, обозлённый, озлённый;

2. прил. злой, серди́тый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сярдзі́ты

1. серди́тый;

с. но́раў — серди́тый нрав;

2. серди́тый; злой;

с. го́лас — серди́тый го́лос;

ён с. на мяне́ — он зол на меня́;

3. перен., разг. серди́тый, злой; (о зиме, морозе и т.п. — ещё) лю́тый;

с. тыту́нь — серди́тый (злой) таба́к;

с. маро́з — лю́тый моро́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няго́дны

1. разг. злой, плохо́й, него́дный;

2. (такой, который нельзя использовать) него́дный, неприго́дный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прачу́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прачуць.

2. у знач. прым. Прасякнуты пачуццём. Грыміць напружанай хадой Вялікіх творцаў пакаленне... Ім верш прыветны, сціплы мой, Маё прачутае ўслаўленне. Хадыка. Прачутае жывое слова, Як сталь адменнага ліцця, Грымела мужна і сурова Над злой няпраўдаю жыцця. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зло​II нареч. зло́сна; (сердито) сярдзі́та; (жестоко) лю́та; см. злой;

зло пошути́ть (над кем) зло́сна пажартава́ць (з каго).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Насланнё ’насланне, навядзенне чарадзейнай сілаю’ (Нас.) ’нашэсце’, ’пра таго, хто ў вялікай колькасці з’яўляецца дзе-небудзь, несучы шкоду’ (полац., Нар. лекс.), ’бяда, гора, няўдача, няшчасце’ (бялын., Янк. Мат.), ’напасць’ (Яруш.), насла́нне ’непрыемнасці, беды, няўдачы, хібы ў справах, усё, што з’яўляецца як бы насланым, пасланым у якасці кары злой сілай’ (Гарэц.), ’эпілепсія’, ’ачмурэнне’: bo czort u jeho nasłany (Пятк. 2, 209). Да насла́ць ’паслаць’, гл. слаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ліхі́

1. злой, недо́брый, лихо́й;

л. чалаве́к — злой (недо́брый) челове́к;

ліхі́я ду́мкі — злы́е (недо́брые, лихи́е) мы́сли;

2. обл. плохо́й, худо́й;

л. кажу́х — плохо́й (худо́й) тулу́п;

◊ ліха́я до́ля — лиха́я (зла́я) до́ля;

ліха́я часі́на (гадзі́на) — лиха́я годи́на;

гадзі́ць як ліхо́й скуле́ — угожда́ть вопреки́ жела́нию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

у́мысел м. наме́р, -ру м., заду́ма, -мы ж.;

злой у́мысел зло́сны наме́р (зло́сная заду́ма);

без у́мысла без наме́ру;

с у́мыслом з наме́рам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)