Verbum

закружы́ць, -ужу́, -у́жыш, -у́жыць; зак.

Пачаць кружыць.

Закружыла завіруха.

◊

Закружыць галаву каму (разм., неадабр.) — моцна захапіць, пазбавіўшы здольнасці цвяроза разважаць.

дурне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; незак. (разм.).

Страчваць разумовыя здольнасці, станавіцца дурным.

|| зак. адурне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е і здурне́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

вы́явіцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -віцца; зак.

Наглядна праявіцца, стаць яўным.

Выявіліся недахопы.

Выявіліся арганізатарскія здольнасці.

|| незак. выяўля́цца, -я́ецца.

арганіза́тар, -а, мн. -ы, -аў м.

Той, хто арганізоўвае, з’яўляецца ініцыятарам чаго-н.

А. атрада.

|| прым. арганіза́тарскі, -ая, -ае.

Арганізатарскія здольнасці.

атрафі́я, -і, ж.

1. Страта жыццяздольнасці, знясіленне, змяншэнне якога-н. органа.

А. мышцы.

2. перан. Страта, прытупленне якой-н. уласцівасці, здольнасці.

А. сумлення.

абвя́лы, -ая, -ае.

1. Прывялы, без жыццёвых сокаў (пра расліны).

Абвялая трава.

2. перан. Пазбаўлены сілы, бадзёрасці, здольнасці дзейнічаць, расслаблены.

А. ад слабасці чалавек.

та́лент, -а і -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. -у. Надзвычайныя прыродныя здольнасці.

Пісьменніцкі т.

2. -а. Чалавек з вялікімі здольнасцямі.

Маладыя таленты.

разумо́вы, -ая, -ае.

1. Звязаны з дзейнасцю розуму, свядомасцю.

Разумовая праца.

Разумовыя здольнасці.

2. Абстрактны, які існуе або ўяўляецца толькі ў думках.

|| наз. разумо́васць, -і, ж.

тлу́мны, -ая, -ае.

1. Які прыводзіць да адурэння, пазбаўляе здольнасці ўспрымаць, разумець што-н.

Тлумная работа.

2. Шумны, гаманлівы, неспакойны.

Т. натоўп.

|| наз. тлу́мнасць, -і, ж.