сплы́чваць

‘звязваць бярвенні для плыта’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сплы́чваю сплы́чваем
2-я ас. сплы́чваеш сплы́чваеце
3-я ас. сплы́чвае сплы́чваюць
Прошлы час
м. сплы́чваў сплы́чвалі
ж. сплы́чвала
н. сплы́чвала
Загадны лад
2-я ас. сплы́чвай сплы́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час сплы́чваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

трыно́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак., каго.

Звязваць ногі каня трыногай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак.

1. што. Злучаць, змацоўваць нітамі¹.

2. перан., каго-што. Злучаць, звязваць.

Нітуе вясна сілы.

|| зак. знітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. нітава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скабі́ць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; незак., што.

Спец. Звязваць скабой, скобамі дзве якія‑н. часткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звя́звацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да звязацца.

2. Зал. да звязваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стру́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., каго-што.

Спец. Звязваць струной, рэменем (звычайна морду злоўленай жывёліны). Струніць воўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

звя́званне ср.

1. свя́зывание, свя́зка ж.;

2. спец. сча́лка ж.; спла́чивание; спло́тка ж.;

1, 2 см. звя́зваць 1, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; незак., што.

Складаць і звязваць у пак, вузел.

П. кнігі для перасылкі.

|| зак. запакава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны, спакава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны і упакава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; наз. упако́ўка, -і, ДМ -ўцы і упако́ўванне, -я, н.

|| наз. пакава́нне, -я, н. і пако́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (спец.); прым. пакава́льны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замясі́ць, ‑мяшу, ‑месіш, ‑месіць; зак., што.

1. Зрабіць аднародную, вязкую масу, размешваючы, расціраючы што‑н. у вадкасці. Замясіць цеста. Замясіць гліну.

2. Умясіць што‑н. у цеста. Для большай трываласці ў хлебны шарык трэба замясіць кавалачак ваты, якая будзе звязваць мякіш. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Адсука́цца ’адкасацца, пазбавіцца’ (Юрч.) да сукаць ’плясці, звязваць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)