руса́ллі, ‑лляў.

У старажытных славян — вясеннія язычніцкія святкаванні, звязаныя з культам продкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэхсакрата́р, ‑а, м.

Сакратар, які выконвае дапаможныя работы, звязаныя са знешнім афармленнем спраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ве́нзель, ‑я, м.

Пачатковыя літары імя і прозвішча або двух імён, звязаныя агульным малюнкам.

[Ад польск. węzeł — вузел.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дывертысме́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Выступленне з розных эстрадных нумароў, якое даецца ў дапаўненне да асноўнага паказу, або ўстаўныя танцавальныя нумары ў оперы і балеце, не звязаныя з сюжэтам.

|| прым. дывертысме́нтны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кінадыло́гія, ‑і, ж.

Два кампазіцыйна самастойныя кінафільмы, звязаныя агульнасцю замыслу, сюжэту, дзеючых асоб. Гістарычная кінадылогія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экзабіяло́гія, ‑і, ж.

Навуковая галіна, якая вывучае праблемы, звязаныя з магчымасцю існавання незямных форм жыцця.

[Ад грэч. éxō і слова біялогія.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фотаперыяды́зм, ‑у, м.

Спец. Фізіялагічныя змяненні ў жывёл і раслін, звязаныя са зменай дня і ночы.

[Ад грэч. phos, phōtós — святло і periodos — абход, кругазварот.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клу́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў і клу́мак, -мка, мн. -мкі, -мкаў, м.

Дробныя рэчы, звязаныя хусткай, абрусам, кавалкам матэрыі або складзеныя ў торбу.

Пагрузіць клункі на калёсы.

|| памянш. клу́начак, -чка, мн. -чкі, -чкаў і клу́мачак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

траўматало́гія, ‑і, ж.

Раздзел медыцыны, які вывучае траўматычныя пашкоджанні, хваробы, звязаныя з імі, а таксама метады лячэння і прафілактыку іх.

[Ад грэч. tráuma — рана і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траўматы́зм, ‑у, м.

Траўматычныя пашкоджанні, звязаныя з пэўным відам прафесіі, з якой‑н. сферай дзейнасці, асяроддзем. Спартыўны траўматызм. Вытворчы траўматызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)