зашпунтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак., што.

1. Заткнуць шпунтам (адтуліну ў бочцы).

2. Зрабіць шпунт у чым-н. (спец.).

З. брус.

|| незак. зашпунто́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазатыка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Заткнуць усё, многія адтуліны.

П. шчыліны пакуллем.

2. Засунуць за што-н., уткнуць куды-н. усё, многае.

П. сякеры за пояс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закаркава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак., што.

Заткнуць коркам (бутэльку і пад.).

|| незак. закарко́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. закарко́ўванне, -я, н. і закарко́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заткну́ты в разн. знач. за́ткнутый; заку́поренный, уку́поренный; см. заткну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гло́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Частка стрававальнага апарату — мышачная трубка, якая злучае поласць рота са страваводам.

2. Разм. Горла. Крычаць на ўсю глотку.

•••

Браць за глотку гл. браць.

Драць (ірваць) глотку гл. драць.

Заткнуць глотку гл. заткнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зато́ркнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.

Разм. Тое, што і заткнуць. Заторкнуць газету за ручку дзвярэй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Са́тка ’вязаная хустка’ (Жд. 1). Да саткаць (гл. ткаць). Поўная словаўтваральная паралель у чэш. zatka ’корак’ < zatknoiti ’заткнуць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падаткну́цца, ‑ткнуся, ‑ткнешся, ‑ткнецца; ‑ткнёмся, ‑ткняцеся; зак.

Разм. Падняўшы ніжні край свайго адзення, заткнуць за пояс. Падаткнуцца з усіх бакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зашпунтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

1. Спец. Зрабіць шпунт, выступ на рабры дошкі.

2. Заткнуць адтуліну (у бочцы) шпунтам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праканапа́ціць, ‑пачу, ‑паціш, ‑паціць; зак., што.

1. Канапацячы, заткнуць усе дзіркі ў чым‑н. Праканапаціць лодку.

2. і без дап. Канапаціць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)