зато́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заточваць — затачыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазато́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Затачыць усё, многае. Пазаточваць сякеры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назато́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Затачыць вялікую колькасць чаго‑н. Назаточваць разцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зато́чаны

1. прич. зато́ченный; см. затачы́ць;

2. прил. заострённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заточи́ть​II сов. (заострить) завастры́ць; (на точиле, станке) затачы́ць, мног. пазато́чваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зато́чваць несов. (на станке, точиле и т.п.) зата́чивать; см. затачы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ператачы́ць ​1, ‑тачу, ‑точыш, ‑точыць; зак., што.

1. Натачыць, затачыць нанава. Ператачыць жалязка рубанка.

2. Натачыць, затачыць усё, многае. Ператачыць усе нажы. Токар ператачыў усе загатоўкі.

ператачы́ць ​2, ‑точыць; зак., што.

Праесці, прагрызці, нарабіць дзірак у многіх месцах. Шашаль ператачыў бярвенне. Крот ператачыў увесь агарод. // Грызучы, знішчыць. Мышы ператачылі салому.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зато́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. заточваць — затачыць.

2. Заточанае, сточанае месца. Ніжняя заточка лемяша.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зато́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад затачыць.

2. у знач. прым. Завостраны. [Кастравіцкі] адчуваў у сабе гатоўнасць хоць зараз жа сесці за стол, узяць у рукі заточаны аловак, аркуш паперы, патануць у знаёмай стыхіі думкі. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)