запа́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. запарваць — запарыць ​1 (у 1 знач.).

2. Разм. Тое, што прыгатавана запарваннем. Карміць жывёлу запаркай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запа́раны

1. в разн. знач. запа́ренный;

2. зава́ренный;

1, 2 см. запа́рыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завари́ть сов.

1. завары́ць, мног. пазава́рваць;

завари́ть чай завары́ць чай;

завари́ть те́сто завары́ць це́ста;

завари́ть кле́йстер завары́ць кле́йстар;

2. (запарить) запа́рыць;

завари́ть бельё запа́рыць бялі́зну;

3. техн. завары́ць;

4. перен., прост. завары́ць;

завари́ть ка́шу завары́ць ка́шу;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запа́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да запарыць ​1.

запарва́ць, ‑рву́, ‑рве́ш, ‑рве́; ‑рвём, ‑рвяце́; зак.

Абл.

1. каго. Сустрэўшы, злавіць, захапіць. [Ганна:] Грамадой раз у Сураўцовых казаў, што каб запарваў цябе дзе адну, дык бы адразу канцы табе зрабіў і грэху б не пабаяўся. Крапіва.

2. што. Уварваць, захапіць. Панця стаў пашукваць, дзе б гэта што запарваць. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обвари́ть сов.

1. (обдать кипятком) абвары́ць, мног. паабва́рваць;

2. (залить кипятком) запа́рыць;

3. (обжечь, ошпарить) апа́рыць;

обвари́ть себе́ ру́ку апа́рыць сабе́ руку́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)