увазго́льваць
‘замазваць, размазваць, пэцкаць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
увазго́льваю |
увазго́льваем |
| 2-я ас. |
увазго́льваеш |
увазго́льваеце |
| 3-я ас. |
увазго́львае |
увазго́льваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
увазго́льваў |
увазго́львалі |
| ж. |
увазго́львала |
| н. |
увазго́львала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
увазго́львай |
увазго́львайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
увазго́льваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
◎ Ле́ста ’гразка’ (шчуч., Сцяшк. Сл.), свісл. лёсто ’тс’ (Шатал., Сл. паўн.-зах.). Відавочна, балтызм. Параўн. літ. laistyti, лат. laistit ’намазваць’, літ. laitinti, laituoti ’замазваць, склейваць’, glaistyti ’замазваць, шпакляваць’, glaistas ’замазка’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Навазголіваць ’намазваць, замазваць’ (Юрч.). Гл. дазволіць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
кітава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.
Замазваць кітам. Кітаваць вокны. □ — Кіт у нас ёсць, — сказаў Іван, — Тата якраз нядаўна кітаваў шыбы. Васілёнак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зама́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. замазваць — замазаць (у 2 знач.). Замазка шчылін.
2. Вязкае рэчыва для замазвання шчылін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шпаклява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; незак., што (спец.).
Замазваць, запаўняць трэшчыны, шчыліны спецыяльным саставам перад паліроўкай, фарбаваннем.
Ш. сцены.
Ш. падлогу.
|| зак. зашпаклява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны.
|| наз. шпаклява́нне, -я, н. і шпаклёўка, -і, ДМ -ўцы, ж.
|| прым. шпаклёвачны, -ая, -ае.
Шпаклёвачныя работы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Марэйдаць ’замазваць, размалёўваць’ (Сл. Брэс.). Да мара́ць (гл.). Аснова пашырана экспрэсіўным суфіксам ‑эйд‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пы́пскаць ’курыць’ (ігн., Сл. ПЗБ). Гукапераймальнае, параўн. рэканструяванае Махэкам₂ (450) “^‑intensivum” у чэш. *pip‑skati ’мазаць, замазваць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зама́званне ср., в разн. знач. (действие) зама́зывание, зама́зка ж.; заде́лка ж.; см. зама́зваць 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Лягча́й ’вылітая ў вадзе знахарам фігура, якая дапамагае канавалам замазваць ёю рану (гарачымі легчаямі) пры кастрацыі быкоў’ (Сержп. Борт.). Да лягча́ць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко (Афікс. наз., 23).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)