зака́пчивать несов.

1. (приготовлять в пищу) завэ́нджваць;

2. (покрывать копотью) заку́рваць, закуро́дымліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Заквэ́цаць ’запэцкаць’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. заке́ўзаць ’тс’ (Сл. паўн.-зах.), рус. цвяр. заке́кать ’тс’. Фанетыка бел. слова ўказвае на экспрэсіўны ці запазычаны характар. Ці не звязана з лат. kvept, kvēpināt ’закурваць, закурадымліваць’? Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прока́пчивать несов.

1. (подвергать копчению) вэ́ндзіць, правэ́нджваць;

2. (загрязнять копотью) праку́рваць, заку́рваць, закуро́дымліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перека́пчивать несов.

1. (провяливать в дыму) в разн. знач. перавэ́нджваць;

2. (покрывать всё копотью) заку́рваць, зады́мліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заку́рвацца несов.

1. заку́риваться;

2. (покрываться копотью) зака́пчиваться;

1, 2 см. закуры́цца;

3. страд. заку́риваться; зака́пчиваться; см. заку́рваць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

копти́ть несов.

1. (вялить в дыму) вэ́ндзіць;

2. (испускать копоть) курэ́ць, куро́дыміць, курады́міць;

ла́мпа копти́т ля́мпа куры́ць;

3. (покрывать копотью) заку́рваць, закуро́дымліваць, закурады́мліваць;

◊

копти́ть не́бо пренебр. смуро́дзіць свет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)