закле́ены

1. закле́енный;

2. укле́енный;

1, 2 см. закле́іць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заканвертава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Укласці ў канверт і заклеіць. Заканвертаваць паперы для адпраўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закле́йваць несов.

1. закле́ивать;

2. (сплошь) укле́ивать;

1, 2 см. закле́іць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазале́пліваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.

1. што. Заляпіць, заклеіць чым-н. усё, многае; наклейваючы што-н., укрыць усю паверхню.

П. дзіркі глінай.

П. сцены афішамі.

2. каго-што. Заляпіць, пакрыць сабой усё, многае або ўсіх, многіх.

Снег пазалепліваў прахожых.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запяча́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Закрыўшы што‑н., налажыць пячатку. Запячатаць пакет сургучом.

2. Заклеіць, заляпіць. Запячатаць канверт.

•••

Як запячатаць — поўна, запоўнена да крайняй магчымасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазакле́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Заклеіць усё, многае. Пазаклейваць шчыліны. Пазаклейваць вокны на зіму.

2. Наляпіўшы чаго‑н. у мностве, укрыць усё, многае. Пазаклейваць сцены малюнкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закле́йка, ‑і, ДМ ‑клейцы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. заклейваць — заклеіць.

2. Р мн. ‑клеек. Палоска паперы, гумы і пад., якімі заклейваюць што‑н. Заклейка адарвалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укле́іць, -е́ю, -е́іш, -е́іць; -е́ены; зак.

1. што ў што. Уставіць, замацаваўшы клеем.

У. карту ў кнігу.

2. што чым. Заклеіць скрозь што-н.

У. сцяну плакатамі.

3. перан., чым і без дап. Нанесці ўдар, адлупцаваць (разм.).

У. пугай.

|| незак. укле́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. укле́йванне, -я, н. і укле́йка, -і, ДМ -йцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазале́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Заляпіць, заклеіць чым‑н. усё, многае. Пазалепліваць дзіркі. // Наклейваючы што‑н., укрыць усю паверхню. Пазалепліваць сцены афішамі.

2. Заляпіць, пакрыць сабою ўсё, многае або ўсіх, многіх. Снег пазалепліваў прахожых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

укле́ить сов., разг. (заклеить сплошь) укле́іць, мног. паўкле́йваць, закле́іць, мног. пазакле́йваць; (наклеить) накле́іць, мног. панакле́йваць; (приклеить) прыкле́іць, мног. папрыкле́йваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)