позабы́ть сов. забы́ць, мног. пазабыва́ць, забы́цца, мног. пазабыва́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́цюкнуць

‘вылецець, забыцца; ударыць па чым-небудзь, стварыўшы гук; зрабіць што-небудзь, ударыўшы, стукнуўшы чым-небудзь’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́цюкну вы́цюкнем
2-я ас. вы́цюкнеш вы́цюкнеце
3-я ас. вы́цюкне вы́цюкнуць
Прошлы час
м. вы́цюкнуў вы́цюкнулі
ж. вы́цюкнула
н. вы́цюкнула
Загадны лад
2-я ас. вы́цюкні вы́цюкніце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́цюкнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

загуля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; зак. (разм.).

Забавіцца, прабыць доўгі час на пагулянцы або, захапіўшыся гульнёй, забыцца на ўсё.

З. ў гасцях.

Дзеці загуляліся і пра ўрокі забыліся.

|| незак. загу́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

подзабы́ть сов., прост. прызабы́ць, прызабы́цца, (тро́хі) забы́ць, (тро́хі) забы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зап’я́нствавацца, ‑ствуюся, ‑ствуешся, ‑ствуецца; зак.

Доўга п’янствуючы, забыцца пра час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

позабыва́ть несов. забыва́ць, забыва́цца; сов. пазабыва́ць, пазабыва́цца; (забыть) забы́ць, забы́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да забыцца.

2. Зал. да забываць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зайгра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Захапіўшыся ігрой, забыцца пра час. Зайграцца на скрыпцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затаргава́цца, ‑гуюся, ‑гуешся, ‑гуецца; зак.

Разм. Таргуючыся, забыцца аб часе, абставінах і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́мант, -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Міг, імгненне, вельмі кароткі прамежак часу, у які адбываецца што-н.

Забыцца на м.

2. Частка, элемент, асобны бок якой-н. з’явы.

Станоўчыя моманты працоўнай дзейнасці.

◊

У адзін момант — адразу ж, імгненна.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)