Verbum

паве́рхневы, -ая, -ае.

Які знаходзіцца, адбываецца на паверхні, каля паверхні.

П. слой глебы.

Паверхневае дыханне (неглыбокае).

зады́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Учашчанае і цяжкае дыханне; дыхавіца.

Пакутаваць ад задышкі.

уду́шша, -а, н.

Стан, пры якім спіраецца дыханне ў грудзях, не хапае паветра для дыхання.

Мучае ў.

цясні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м; цесніце́, -ня́ць; незак., каго-што.

1. Прымушаць адступіць; адцясняць.

Ц. варожыя флангі.

2. Абмяжоўваць каго-н. у прасторы, плошчы.

Не буду я вас ц., паеду да сына.

3. Сціскаць, спіраць (грудзі, дыханне і пад.).

Яна адчувала, як ёй цясніла дыханне.

адсапці́ся, -сапу́ся, -сапе́шся, -сапе́цца; -сапёмся, -сапяце́ся, -сапу́цца; -со́пся, -сапла́ся, -ло́ся; -сапі́ся; зак.

Аддыхацца, аднавіць раўнамернае дыханне.

А. пасля бегу.

|| незак. адсо́пвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

перары́вісты, -ая, -ае.

1. Які перапыняецца цераз кароткія прамежкі часу; няроўны.

Перарывістае дыханне. П. голас.

2. 3 прамежкамі, не суцэльны.

Перарывістая лінія.

|| наз. перары́вістасць, -і, ж.

дых, -у, м. (разм.).

Дыханне.

Хацелася крыкнуць, але не хапіла дыху.

◊

Адным дыхам (разм.) — за адзін раз, вельмі хутка.

Ні слыху ні дыху (разм.) — няма ніякіх вестак.