ды́мчаты, -ая, -ае.

Колерам падобны на дым.

Дымчатыя акуляры.

|| наз. ды́мчатасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

е́дкі

1. е́дкий;

е. дым — е́дкий дым;

2. перен. е́дкий, язви́тельный, ко́лкий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

е́дкий

1. е́дкі;

е́дкий дым е́дкі дым;

2. (язвительный) перен. з’е́длівы;

е́дкая иро́ния з’е́длівая іро́нія;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

коромы́сло ср.

1. каро́мысел, -сла м.;

2. зоол. каро́мысел, -сла м.;

◊

дым коромы́слом дым каро́мыслам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клубану́ць

‘узняць клубамі пыл, дым, пару і пад.; узняцца клубамі, звіцца, ускружыцца’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. клубану́ клубанё́м
2-я ас. клубане́ш клубаняце́
3-я ас. клубане́ клубану́ць
Прошлы час
м. клубану́ў клубану́лі
ж. клубану́ла
н. клубану́ла
Загадны лад
2-я ас. клубані́ клубані́це
Дзеепрыслоўе
прош. час клубану́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

папы́хкваць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Выпускаць час ад часу дым, пару.

П. люлькай.

На станцыі папыхкваў паравоз.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыма...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач. дым, дымавы, напр.: дымаадвод, дымаадсос, дымагенератар, дымамаскіроўка, дыманепранікальны, дымаўлоўнік, дымаход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ды́мны, -ая, -ае.

1. Які дыміцца, вылучае многа дыму.

Дымная галавешка.

2. перан. Падобны на дым.

Дымная павалока воблакаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

стыд со́рам, -му м.;

◊

стыд не дым, глаза́ не вы́ест посл. гразь — не каро́ста, со́рам — не дым;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

но́здра, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Адна з парных вонкавых адтулін носа.

Дым лезе ў ноздры.

|| прым. но́здравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)