содрога́ние ср. уздры́г, -гу м., дры́жыкі, -каў ед. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дрыжа́ка, ‑і, ДМ ‑жацы, ж.

Абл. Дрыжыкі. Нервовая дрыжака прабірала ўсё цела, і.. [Пятрусь] змаўкаў. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гідлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Гадлівы. Ад калючай стараставай барады і ягонага панібрацтва начальніка пранялі гідлівыя дрыжыкі. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дрожь ж. дры́жыкі, -каў ед. нет; дрыжа́нне, -ння ср., дрыго́тка, -кі ж.;

дрожь в го́лосе дрыжа́нне ў го́ласе;

◊

в дрожь броса́ет, дрожь берёт, пронима́ет дры́жыкі бяру́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прадава́ць, ‑даю, ‑даеш, ‑дае.

Незак. да прадаць.

•••

Дрыжыкі прадаваць — дрыжаць, трэсціся ад холаду.

За што купіў, за тое і прадаю гл. купіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Мярзя́чка ’дрыжыкі, калоціць’ (Нас.). Да мярэявы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зо́лка, безас. у знач. вык.

Сыра, пранізліва холадна. Церусіў дождж, было золка, холадна. Дадзіёмаў. Вее холадам. Аднекуль цягне сырасцю. Золка. Бяруць дрыжыкі. Ставер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Прэ́нзлі ’дрыжыкі’ (Жд.). З польск. frędzle ’махры’; гл. фрэнзлі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прозноби́ть сов., разг., безл. / меня́ (его́) прозноби́ло мяне́ (яго́) празя́біла, мяне́ (яго́) пранялі́ дры́жыкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нецярплі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан нецярплівага. Сядзелец, па прозвішчу Кляп, выказваў усе адзнакі нецярплівасці. Колас. [Сімон] разумеў, што зараз будзе цікавая размова, і яго аж дрыжыкі бралі ад нецярплівасці. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)