друкава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. друкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тисни́ть несов.

1. ці́снуць;

2. (печатать) уст. друкава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гектаграфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; незак., што.

Друкаваць на гектографе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

літаграфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; зак. і незак., што.

Надрукаваць (друкаваць) літаграфскім спосабам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падрукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што і без дап.

Разм. Друкаваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шклографі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Аддрукаваць (друкаваць) на шклографе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

літахрамі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., што.

Спец. Друкаваць літаграфскім спосабам у фарбах. Літахраміраваць рысунак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ці́скаць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што.

1. Націскаць на што-н. шмат разоў.

2. Сціскаць у абнімках, моцна абнімаць (разм.).

3. Друкаваць з дапамогай друкарскага прэса (спец.).

|| аднакр. ціскану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. ці́сканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Аддрэ́нчыць ’аддрукаваць’ (Шат.). Відаць, кантамінацыя дрэнчыць (< польск. dręczyć ’мучыць, дакучаць, ціснуць’) і друкаваць (< польск. drukować).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

друкава́цца несов.

1. (издавать свои произведения) печа́таться;

2. страд. печа́таться; см. друкава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)