пустяко́вый, пустя́чный разг. дро́бязны, нява́жны, нязна́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дро́бязна нареч.

1. ме́лочно;

2. педанти́чно;

1, 2 см. дро́бязны 2, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дро́бязнасць ж.

1. ме́лочность;

2. педанти́чность;

1, 2 см. дро́бязны 2, 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безде́льный

1. разг. не заня́ты пра́цай; гульта́йскі;

2. уст. дро́бязны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пусцяко́вы, ‑ая, ‑ае.

Не варты ўвагі; дробязны. Пусцяковая справа. □ Не любіць Юзік гэтай работы. Не таму толькі, што яна вельмі цяжкая: няспорная надта. За пусцяковыя вынікі траціцца чорт што сілы і часу. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́лкий

1. (некрупный) дро́бны;

2. (неглубокий) ме́лкі, плы́ткі;

3. (ничтожный) нікчэ́мны; (мелочный) дро́бязны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

грошо́вый

1. разг., уст. грашо́вы, капе́ечны;

2. перен. (мелочный, ничтожный) разг. капе́ечны, дро́бязны, нікчэ́мны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

капе́ечны, ‑ая, ‑ае.

1. Вартасцю або цаной у адпу капейку. Капеечная манета. // Які дае малую выгаду, невялікі прыбытак. [Вінгель] меў недзе паблізу тут прыгарадную хату, нейкае капеечнае рамяство ў руках. Чорны.

2. перан. Вельмі дробязны; нікчэмны. Капеечная хітрасць. □ Калі мы падраслі, — Не давала Радзіма заседзецца, Да ўтульных пярын, Да капеечных спраў прысуседзіцца. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мале́зны ’вельмі малы’ (астр., Сл. ПЗБ). Зах.-укр. мале́зний ’малы, дробязны’. Да малы́ (гл.). Утворана пры дапамозе суфікса ‑езн‑ (‑эзн‑) са значэннем высокай меры якасці (Бел. гр.₂, 1, 310). Бел.-зах.-укр. ізалекса. Дадатак да суфікса ‑н‑ (тут ‑ез‑) у бел. гаворках мяняецца, параўск. малесы, малёхтанечкі і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

невели́кий

1. (небольшой по размерам) невялі́кі;

2. (незначительный, пустяковый) невялі́кі, нязна́чны, дро́бязны;

◊

невелика́ беда́ тако́й бяды́, невялі́кая бяда́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)