палаві́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; незак., што.

Разм. Дзяліць папалам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзярба́ніць

‘іграць на чым-небудзь; раскрадаць што-небудзь, атрымліваць грошы праз шантаж; дзяліць здабычу’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзярба́ню дзярба́нім
2-я ас. дзярба́ніш дзярба́ніце
3-я ас. дзярба́ніць дзярба́няць
Прошлы час
м. дзярба́ніў дзярба́нілі
ж. дзярба́ніла
н. дзярба́ніла
Загадны лад
2-я ас. дзярба́нь дзярба́ньце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзярба́нячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мача́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак., што.

Дзяліць, раскудзельваць на валокны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раздзялі́ць, -дзялю́, -дзе́ліш, -дзе́ліць; -дзе́лены; зак., каго-што.

1. гл. дзяліць.

2. Далучыцца да каго-н., выказаць сваё адзінадушша з кім-н.

Р. сваю радасць з сябрамі.

|| незак. раздзяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. раздзяле́нне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парцэлява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак. і незак., што.

Падзяліць (дзяліць) на малыя ўчасткі, парцэлы. Парцэляваць зямлю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

медве́дь мядзве́дзь, -дзя м.;

◊

дели́ть шку́ру неуби́того медве́дя погов. дзялі́ць шку́ру незабі́тага мядзве́дзя;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чляні́ць, чляню, членіш, членіць; незак., каго-што.

Дзяліць, падзяляць на асобныя часткі; расчляняць. Дыяметр членіць круг на дзве роўныя часткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траі́ць, траю́, тро́іш, тро́іць; тро́ены; незак., што.

1. Дзяліць на тры часткі (разм.).

Т. бервяно.

2. Злучаць тры часткі разам.

Т. ніткі.

3. Тройчы пераворваць зямлю (спец.).

4. Страляць, удараць і пад. па трох адначасова.

Т. з ружжа.

|| наз. трае́нне, -я, н. (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Раздзе́л ’частка ў кнізе’ (Гарэц.). Ад раз- і дзяліць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дзяле́нне, -я, н.

1. гл. дзяліць, дзяліцца.

2. Матэматычнае дзеянне, шляхам якога пазнаецца, у колькі разоў адна велічыня большая за другую.

Д. лікаў.

Д. дробаў.

3. Спосаб размнажэння ў прасцейшых арганізмаў і клетак.

Д. клетак.

4. Адлегласць паміж дзвюма суседнімі рыскамі на вымяральнай шкале.

Ртуць на тэрмометры паднялася на тры дзяленні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)