актыві́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто належыць да актыву¹, дзейны член якога-н. калектыву.

|| ж. актыві́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. актыві́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

актыва́цыя, ‑і, ж.

Спец. Вывядзенне з нядзейнага стану ў дзейны; узмацненне дзейнага стану. Актывацыя малекул. Актывацыя ферментаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жыццядзе́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Здольны выконваць жыццёвыя функцыі. Жыццядзейныя органы.

2. перан. Дзейны, энергічны, рухавы. Жыццядзейны чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шва́гер, ‑гра, м.

Брат жонкі або муж сястры ці швагеркі. Застаўся ў тыле — дзейны і жывы — Юхімаў швагер і аднавясковец. Астапенка. Ніну паставілі зменшчыцай да сваяка — швагра Васіля Вяляўскага. Кухараў.

[Ням. Schwager.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акты́ўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць актыўнага; дзейны ўдзел у чым‑н., энергічная дзейнасць; проціл. пасіўнасць. Палітычная, рэвалюцыйная, працоўная актыўнасць. Праяўленне актыўнасці. □ Узрастанне актыўнасці народных мас у будаўніцтве новага жыцця — закон эпохі сацыялізма. Праграма КПСС.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умяша́нне, ‑я, н.

Дзейны ўдзел у чым‑н., актыўнае ўніканне ў што‑н. Чаго маўчыць маці, ясна: не хоча пакрыўдзіць Ліну сваім умяшаннем у іхнія сямейныя справы. Гаўрылкін. // Дзеянні, якія спыняюць што‑н. Хірургічнае ўмяшанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасу́жы, ‑ая, ‑ае; дасуж, ‑а.

Здольны ўсюды паспець, да ўсяго дайсці; спрытны, дзейны. Бальшавік дасужы Гаспадарку творыць, А так дружна, удала, Што не будзе гора. Купала. // Здатны на што‑н. Ён любіць жыць сваім адумам, А сам на выдумкі дасуж. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акты́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзейны, энергічны; проціл. пасіўны. Актыўны член прафсаюза. □ Мэта савецкіх літаратараў адна — быць актыўнымі прапагандыстамі ідэй камуністычнай партыі. «Звязда».

2. Які хутка развіваецца. Актыўны працэс у лёгкіх.

•••

Актыўнае выбарчае права гл. права.

Актыўны рахунак гл. рахунак.

Актыўны баланс гл. баланс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кіпу́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які кіпіць, нагрэты да кіпення. На стале з’явілася кіпучая смажаніна сала з каўбасою і яечкамі. Пестрак.

2. Бурлівы, пеністы. Кіпучы вадаспад. □ Песня ўздымае Кіпучы вал з глыбінь марскіх. Танк. // Пеністы, іскрысты (пра віно, піва і пад.). За кожным сталом Месца пакінем для нашых сяброў, Чарку пакінем з кіпучым віном. Танк.

3. перан. Дзейны, ажыўлены, напружаны. Кіпучая дзейнасць. □ Наш край кіпучай працай Узмоцнен і сагрэт. Журба. // Палкі, гарачы. Кіпучая натура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

де́йствующий

1. прич. які́ (што) дзе́йнічае; які́ (што) уздзе́йнічае; які́ (што) працу́е; які́ (што) ро́біць; які́ (што) слу́жыць; см. де́йствовать;

2. прил., в разн. знач. дзе́ючы; дзе́йны;

де́йствующее законода́тельство дзе́ючае заканада́ўства;

де́йствующая а́рмия дзе́ючая а́рмія;

де́йствующие ли́ца дзе́ючыя (дзе́йныя) асо́бы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)