безмаянтко́вы ист. беспоме́стный;

б. дварані́н — беспоме́стный дворяни́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

беспаме́сны ист. беспоме́стный;

б. дварані́н — беспоме́стный дворяни́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паме́шчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Землеўладальнік-дваранін (у краінах, дзе існуюць прыгонніцкія, феадальныя адносіны або іх рэшткі).

|| ж. паме́шчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. паме́шчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

беспоме́стный ист. безмаёнткавы, беспаме́сны;

беспоме́стный дворяни́н безмаёнткавы (беспаме́сны) дварані́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безмаёнткавы, ‑ая, ‑ае.

Які не мае або не атрымаў маёнтка. Безмаёнткавы дваранін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двара́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да дваранін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дробнапаме́сны, ‑ая, ‑ае.

Ва ўладанні якога было невялікае памесце, маёнтак. Дробнапамесны дваранін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паме́шчык ’землеўладальнік, звычайна дваранін, пан’ (ТСБМ, Сл. ПЗБ). З рус. поме́щик (Крукоўскі, Уплыў, 74), дзе з’яўляецца дэрыватам ад поместье (гл.) (Фасмер, 3, 323).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паме́шчык, ‑а, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі, а таксама ў краінах, дзе існуе прыватная ўласнасць на зямлю, — землеўладальнік, звычайна дваранін, пан (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апры́чнік, ‑а, м.

Служылы дваранін, які ў час даравання Івана IV знаходзіўся ў радах апрычніны (у 2 знач.). // перан. Пагард. Аб царскім паліцэйскім, жандару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)