павыпла́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выплаціць усё, многае. Павыплачваць пенсіі. Павыплачваць даўгі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўла́зіць, ‑зіць; ‑зім, ‑зіце, ‑зяць; зак.

Улезці — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае. Лаўлазіць у вагон. Паўлазіць у даўгі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

доўг, до́ўгу і даўгу́, мн. даўгі́, даўго́ў, м.

1. Тое, што пазычана (пераважна грошы).

Вярнуць д.

2. Абавязак перад кім-н.

Яго д. — сачыць за чысцінёй.

◊

Не застацца ў даўгу ў каго — адплаціць тым самым.

Аддаць апошні доўг — развітацца з нябожчыкам; прысутнічаць пры яго пахаванні.

|| прым. даўгавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

доўг, ‑у, М доўгу і даўгу, м.

1. Тое, што і абавязак. Грамадзянскі доўг. □ Верныя даўгу свайму, Сябры, ідучы на заданне, Здубелыя рукі яму [кастру] Працягвалі на развітанне. Кляўко. — Перадай, Як нашыя спытаюць, Скажы ім — доўг байца Я выканаў, хай знаюць, Як трэба, да канца. Куляшоў.

2. мн. даўгі, ‑оў. Тое, што ўзята ў пазыку, пазычана (пераважна грошы). Вярнуць доўг. Вялікі доўг. Разлічыцца з даўгамі.

3. мн. даўгі, ‑оў. Запазычанасць па абавязковых плацяжах. Даўгі па падатку.

•••

Аддаць свой (апошні) доўг гл. аддаць.

Залезці (улезці) у даўгі (у доўг) гл. залезці.

Не вылазіць з даўгоў гл. вылазіць.

Не застацца ў даўгу гл. застацца.

У даўгах па вушы — мець многа даўгоў.

У даўгу перад кім — быць абавязаным каму‑н.

У доўг — з умовай звароту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэ́бет, ‑у, М ‑беце, м.

Левая старонка прыходна-расходных кніг, куды заносяцца ўсе выступленні, а таксама даўгі і расходы па данаму рахунку; проціл. крэдыт.

[Ад лац. debet — ён вінен.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

невыла́зны, ‑ая, ‑ае.

1. Такі, па якому цяжка прайсці, з якога цяжка выбрацца; непраходны. Невылазная гразь.

2. перан. Такі, ад якога цяжка, немагчыма вызваліцца. Невылазныя даўгі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сквіта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Аддаць пазычанае, разлічыцца з кім‑н. Сквітаць даўгі.

2. У спартыўных гульнях — дасягнуць роўнага ліку; адыграцца. Сквітаць гол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запаі́ць, ‑паю, ‑поіш, ‑поіць; зак., каго.

1. Залішне напаіць; абпаіць. Запаіць цяля.

2. Задобрыць, частуючы гарэлкай. Запаіў [Езуп Юрканс] суддзю і забраў [зямлю ўдавы Марцініхі], як быццам за даўгі, а жанчыну пусціў жабраваць па свеце. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

погаша́ть несов.

1. уст. тушы́ць, гасі́ць;

2. перен. пагаша́ць;

погаша́ть долги́ пагаша́ць даўгі́;

погаша́ть почто́вые ма́рки пагаша́ць пашто́выя ма́ркі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́лазіць, ‑лажу, ‑лазіш, ‑лазіць; зак., што.

Разм. Лазячы, усюды пабыць, усё аблазіць.

выла́зіць, ‑ла́жу, ‑ла́зіш, ‑ла́зіць.

Незак. да вылезці.

•••

Аж вочы на лоб вылазяць гл. вока.

Вылазіць са скуры — старацца з усіх сіл.

Не вылазіць з даўгоў — мець увесь час даўгі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)