сло́ўнікава-даве́дачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сло́ўнікава-даве́дачны сло́ўнікава-даве́дачная сло́ўнікава-даве́дачнае сло́ўнікава-даве́дачныя
Р. сло́ўнікава-даве́дачнага сло́ўнікава-даве́дачнай
сло́ўнікава-даве́дачнае		 сло́ўнікава-даве́дачнага сло́ўнікава-даве́дачных
Д. сло́ўнікава-даве́дачнаму сло́ўнікава-даве́дачнай сло́ўнікава-даве́дачнаму сло́ўнікава-даве́дачным
В. сло́ўнікава-даве́дачны (неадуш.)
сло́ўнікава-даве́дачнага (адуш.)		 сло́ўнікава-даве́дачную сло́ўнікава-даве́дачнае сло́ўнікава-даве́дачныя (неадуш.)
сло́ўнікава-даве́дачных (адуш.)
Т. сло́ўнікава-даве́дачным сло́ўнікава-даве́дачнай
сло́ўнікава-даве́дачнаю		 сло́ўнікава-даве́дачным сло́ўнікава-даве́дачнымі
М. сло́ўнікава-даве́дачным сло́ўнікава-даве́дачнай сло́ўнікава-даве́дачным сло́ўнікава-даве́дачных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грама́тыка, ‑і, ДМ ‑тыпы, ж.

1. Сукупнасць правіл пабудовы слова і сказа, уласцівых якой‑н. мове. // Вучэбная або даведачная кніга, у якой сфармуляваны гэтыя правілы. Школьная граматыка. Нарматыўная граматыка.

2. Раздзел мовазнаўства, які вывучае будову слова і сказа ў мове і адпаведна гэтаму падзяляецца на марфалогію і сінтаксіс. Агульная граматыка. Параўнальная граматыка. Гістарычная граматыка.

[Грэч. grammatikē.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)