вы́гук, -у, мн. -і, -аў, м.

Гучны вокліч, вокрык.

В. адабрэння.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

іерыхо́нскі, -ая, -ае.

У выразе: іерыхонская труба — пра вельмі гучны голас.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́крык, -у, мн. -і, -аў, м.

Рэзкі гучны вокліч з загадам, пагрозай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́крык, -у, мн. -і, -аў, м.

Гучны, адрывісты вокліч, крык.

Знадворку даносіліся выкрыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звучный гу́чны; (звонкий — ещё) зво́нкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гро́мкий

1. гу́чны, мо́цны;

гро́мкий го́лос гу́чны (мо́цны) го́лас;

2. перен. гу́чны; (о славе — ещё) шыро́кі, гро́мкие слова́ гу́чныя сло́вы;

гро́мкий проце́сс гу́чны працэ́с;

гро́мкая сла́ва гу́чная (шыро́кая) сла́ва;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

галасі́сты, -ая, -ае.

Які валодае моцным і гучным голасам.

Галасістыя хлопцы.

Г. баян (звонкі, гучны).

|| наз. галасі́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ро́гат, -у, М -гаце, м.

Гучны, нястрымны смех.

Вясёлы р.

Пакаціцца (або паехаць) ад (з) рогату (гучна і нястрымана зарагатаць; разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

залі́вісты, -ая, -ае.

Гучны, пералівісты, з бесперапыннымі пераходамі з аднаго тону ў другі.

З. смех.

З. звон званка.

|| наз. залі́вістасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гу́чнасць ж.

1. зву́чность;

2. гро́мкость;

1, 2 см. гу́чны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)