Verbum

апо́ка², -і, ДМ -о́цы, ж. (спец.).

Цвёрдая лёгкая горная парода, багатая на крэменязём.

|| прым. апо́кавы, -ая, -ае.

рагаві́к², -у́, м.

Шчыльная зярністая горная парода бурага або шэрага колеру, якая ўтвараецца ад уздзеяння магмы на пароду.

жвір, -у, м.

Асадачная горная парода ў выглядзе дробных каменьчыкаў, ужыв. ў будаўнічых, дарожных работах.

|| прым. жвіро́вы, -ая, -ае.

муміё, нескл., н.

Горная смала: біялагічна актыўнае рэчыва, якое выцякае з трэшчын скал, выкарыстоўваецца ў медыцыне.

М. — горны бальзам.

грані́т, -у, М -ні́це, м.

Цвёрдая зярністая горная парода з кварцу, палявога шпату і слюды.

|| прым. грані́тны, -ая, -ае.

туф, -у, м.

Порыстая горная парода вулканічнага або асадачнага паходжання, якая выкарыстоўваецца як будаўнічы матэрыял.

|| прым. ту́фавы, -ая, -ае.

нажда́к, -у́, м.

Дробназярністая горная парода, якая ўжываецца для шліфоўкі або чысткі металічных вырабаў.

|| прым. нажда́чны, -ая, -ае.

Наждачная папера.

гра́вій, -ю, м.

Абломкавая горная парода ў выглядзе дробных каменьчыкаў, звычайна ўжыв. ў будаўнічых работах; жвір.

|| прым. граві́йны, -ая, -ае.

раку́шнік, -у, м.

Порыстая вапнавая горная парода, якая складаецца з ракавін марскіх жывёл, змацаваных вапняковым ілам.

|| прым. раку́шачны, -ая, -ае.