го́ра ср.
1. го́ре;
2. нужда́ ж.; лише́ние;
3. разг. (в сложных словах) го́ре-...;
г.-паляўні́чы — го́ре-охо́тник;
4. разг., в знач. сказ. го́ре, беда́;
г. з ім — го́ре (беда́) с ним;
◊ і г. ма́ла — и го́ря ма́ло;
глыну́ць (ця́пнуць) г. — хлебну́ть (тя́пнуть) го́ря;
про́ста г. — су́щее (пря́мо, про́сто) наказа́ние;
г. го́ркае — го́ре го́рькое;
г. гарава́ць — го́ре горева́ть (мы́кать);
г. мне! — го́ре мне!;
на маё г. — на мою́ беду́;
(і) смех і г. — (и) смех и го́ре;
з го́рам напала́м — с го́рем попола́м;
памагчы́ го́ру — помо́чь го́рю;
г. мучы́ць ды жыць ву́чыць — посл. го́ре му́чит да жить у́чит;
у го́ры жыць ды з пе́рцам е́сці — погов. ирон. в го́ре жить и с пе́рцем есть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
во́хці: в. мне! обл. о́хти мне!, го́ре мне!
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бядо́та ж., разг. беда́, го́ре ср.; бе́дствие ср.; нужда́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прагарава́ць сов., разг. прожи́ть в нужде́ (в го́ре); промы́каться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гарава́ць несов.
1. (жить в нищете, в нужде) бе́дствовать; терпе́ть нужду́;
2. (быть в сильном горе) горева́ть, убива́ться;
◊ го́ра г. — го́ре горева́ть (мы́кать)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мы́кать несов.
1. обл. (лён, пеньку) часа́ць;
2. / го́ре мы́кать разг. гарава́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вярханскі шар ’сонца’ або ’месяц’ у загадцы: «Па гары гаранкай каціўся шар вярханскі…» (староб., Заг., 1972). Лексема вярханскі ўтворана ад верх (гл.) пры дапамозе суф. ‑ан‑скі па аналогіі да гаранскі; параўн. рус. горенский таксама ў загадцы: «На горе горенской стоит дуб смоленский…» (СРНГ, 7, 34).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
спасці́гнуць сов., разг. пости́чь, пости́гнуть;
яе́ ~гла го́ра — её пости́гло го́ре;
с. і́сціну — пости́чь (пости́гнуть) и́стину
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прысці́гнуць (каго) сов., разг. пости́чь; обру́шиться (на кого);
яго́ ~ла го́ра — его́ пости́гло (на него́ обру́шилось) го́ре
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
неизглади́мый непазбы́ўны; (незабываемый) незабы́ўны; (глубокий) глыбо́кі;
неизглади́мый след глыбо́кі след;
неизглади́мое впечатле́ние незабы́ўнае (глыбо́кае) ура́жанне;
неизглади́мое го́ре непазбы́ўнае го́ра.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)