глушы́цца, глушыцца; незак.

Зал. да глушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глушы́цца несов., страд. глуши́ться; см. глушы́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

глушэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. глушыць (у 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наглушы́ць, ‑глушу, ‑глушыш, ‑глушыць; зак., каго.

Разм. Аглушыць нейкую колькасць рыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глушы́цель, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Прыстасаванне для змяншэння сілы гуку рухавіка, механізма і пад.

2. перан. Той, хто глушыць (у 3 знач.), падаўляе што-н.

Г. крытыкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дранку́ля, ‑і, ж.

Круглая свінцовая паляўнічая куля. У стрэльбы свае забіваюць Дранкулі, каб звера глушыць. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераглушы́ць, ‑глушу, ‑глушыш, ‑глушыць; зак., каго-што.

Разм.

1. Моцным шумам аглушыць усіх, многіх.

2. Пабіць, перабіць усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аглушы́ць, аглушу́, аглу́шыш, аглу́шыць; аглу́шаны; зак., каго-што.

1. гл. глушыць.

2. Моцным гукам, шумам пазбавіць слыху або яснасці слыху.

А. выбухам.

3. перан. Напоўніць аглушальнымі гукамі (паветра, прастору).

4. Моцна ўдарыць па галаве; ударам давесці да непрытомнасці (разм.).

5. перан. Чым-н. нечаканым моцна ўразіць, ашаламіць.

А. навінамі.

|| незак. аглу́шваць, -аю, -аеш і аглуша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

о́ргія, ‑і, ж.

1. У старажытных народаў — рэлігійныя абрады, звязаныя з культам багоў віна і вінаробства (Дыяніса і Арфея — у Грэцыі, Вакха — у Рыме).

2. перан. Разгульнае, разбэшчанае баляванне. П’янкі, оргіі нібы знарок выдуманы, каб глушыць, таптаць тое прыгожае, што ёсць у душы. Навуменка.

[Грэч. órgia — тайныя абрады.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

піць; жлукціць (разм.); цягнуць, глушыць, куляць (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)