Verbum

нагле́бавы, -ая, -ае.

Які знаходзіцца на глебе, які мае адносіны да глебы.

Наглебавае расліннае покрыва.

падгле́ба, -ы, ж.

Слой грунту пад верхнімі слаямі глебы.

|| прым. падгле́бавы, -ая, -ае.

Падглебавыя воды.

глебазна́ўства, -а, н.

Навука, якая займаецца вывучэннем глебы (у 1 знач.).

|| прым. глебазна́ўчы, -ая, -ае.

маналі́т, -у, М -ліце, мн. -ы, -аў, м.

1. Суцэльная каменная глыба, а таксама прадмет, высечаны з яе.

2. Кавалак глебы з непарушаным структурным складам, які паказвае будову глебы ў вертыкальным разрэзе (спец.).

|| прым. маналі́тны, -ая, -ае.

Маналітная калона.

паве́рхневы, -ая, -ае.

Які знаходзіцца, адбываецца на паверхні, каля паверхні.

П. слой глебы.

Паверхневае дыханне (неглыбокае).

засале́нне, -я, н. (спец.).

Павышаная колькасць мінеральных солей у глебе, якія перашкаджаюць земляробству.

Барацьба з засаленнем глебы.

лушчы́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Сельскагаспадарчая машына для лушчэння глебы.

Дыскавы л.

|| прым. лушчы́льнікавы, -ая, -ае.