закру́глены, -ая, -ае.

1. Які мае круглую форму, акруглы.

2. перан. Пра стыль мовы: гладкі, стройны.

Закругленая фраза.

|| наз. закру́гленасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прылі́заны, -ая, -ае (разм.).

1. Пра валасы: надта гладка прычасаны.

2. Пра стыль, твор: штучна гладкі, пазбаўлены яркасці, выразнасці.

Прылізаная проза.

|| наз. прылі́занасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гладзе́йшы, ‑ая, ‑ае.

Выш. ст. да прым. гладкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гладчэ́йшы, ‑ая, ‑ае.

Выш. ст. да прым. гладкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атла́сісты, ‑ая, ‑ае.

Гладкі, бліскучы, падобны на атлас. Атласістая скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́ўзкі, -ая, -ае (разм.).

1. Зусім гладкі, які не стварае трэння і на якім цяжка ўтрымацца; слізкі.

Коўзкая сцежка.

2. Які мае гладкую паверхню і рухаецца шляхам слізгання.

Коўзкія санкі.

|| наз. ко́ўзкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Азыза́ць (БРС, Бір., Касп., Шат.), азызнуць (КЭС), азызлы ’апухлы’ (Шат., КЭС), азызнівець ’апухнуць’ (Бір. дыс.) да аслізлы (гл.) ’гладкі? Семантычна параўн. гладкі ў значэнні тлусты’ і гладкі ў значэнні ’аслізлы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

палірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Апрацоўваць паверхню чаго‑н., каб надаць ёй люстрана-гладкі выгляд. Паліраваць мэблю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плазава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае гладкую паверхню, не пукаты і не ўвагнуты; які з’яўляецца плоскасцю, роўны, гладкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папо́ўзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Поўзаць некаторы час. Доўга прыйшлося.. [хлопцам] папоўзаць, пакуль знайшлі невялікі, гладкі, крыху сплюшчаны камень. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)