гарбу́н, ‑а, м.

Гарбаты чалавек; гарбатая жывёліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

горба́тый

1. прил. гарба́ты;

2. сущ. гарба́ты, -тага м.;

◊

горба́того моги́ла испра́вит гарба́тага магі́ла вы́правіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

почаёвничать сов., прост. папі́ць ча́ю (гарба́ты), пачаява́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Гарба́ч ’гарбаты’ (Бяльк.). Гл. гарба́ты.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чаёвница ахво́тніца да ча́ю (гарба́ты); чаёўніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чаёвник разг. ахво́тнік да ча́ю (гарба́ты); чаёўнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыхлё́бнуць

‘прыхлёбнуць чаго-небудзь (гарбаты) і без прамога дапаўнення (прыхлёбнуць з кубка)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прыхлё́бну прыхлё́бнем
2-я ас. прыхлё́бнеш прыхлё́бнеце
3-я ас. прыхлё́бне прыхлё́бнуць
Прошлы час
м. прыхлё́бнуў прыхлё́бнулі
ж. прыхлё́бнула
н. прыхлё́бнула
Загадны лад
2-я ас. прыхлё́бні прыхлё́бніце
Дзеепрыслоўе
прош. час прыхлё́бнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Гарбе́ль ’гарбаты’ (БРС). Гл. гарбы́ль.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Асю́рбаваты, осю́рбуватый ’сутулы, гарбаты’ (Клім.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кірбаці́сты ’сутулы’ (Сцяшк. Сл.). Гл. гарбаты.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)