па́растак, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.
1. Маладая галінка, сцябло расліны з лісцем, якое вырасла ад больш старога сцябла ці ствала, або малая галінка, якая вырасла ад кораня асноўнай расліны.
Маладыя парасткі на старым ствале.
2. Сцябло расліны ў самым пачатку яго развіцця з насення.
Насенне пусціла парасткі.
3. звычайна мн., перан., чаго. Першае праяўленне, пачатак чаго-н., зародак.
Парасткі новага.
|| прым. па́расткавы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
алі́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, алі́вак, ж.
Плод алівы (у 1 знач.), масліна.
|| прым. алі́ўкавы, -ая, -ае.
А. колер (жоўта-зялёны з карычневым адценнем). Аліўкавая галінка (сімвал міру).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адво́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.
1. Галінка або частка кораня з вочкамі, пасаджаныя асобна для самастойнага росту.
Размнажэнне адводкамі.
2. Пчаліны рой, які толькі што ўтварыўся і аддзяліўся ад старога.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ро́зга, -і, мн. -і, -заг і -згаў, ж.
1. Тонкая гнуткая галінка, дубец як прылада для пакарання.
2. мн. Удары, пакаранне такімі дубцамі.
Усыпаць розаг.
|| прым. ро́згавы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
чарэ́шня, -і, мн. -і, -шань і -шняў, ж.
Пладова-ягаднае дрэва з чырвонымі, жоўтымі ці амаль чорнымі костачкавымі пладамі, а таксама ягады гэтага дрэва.
|| прым. чарэ́шневы, -ая, -ае.
Чарэшневая костачка.
Чарэшневая галінка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пладу́ха, ‑і, ДМ ‑дусе, ж.
Спец. Кароткая пладовая галінка, на якой знаходзяцца кветкавыя пупышкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ахапі́цца, ахопіцца; зак.
Заняцца з усіх бакоў агнём. Галінка адразу ахапілася полымем, разліваючы яркае святло. Сіняўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вербало́зіна, ‑ы, ж.
Разм. Галінка, куст вербалозу. Прывал быў зроблены на грудку, каля раскідзістай вербалозіны. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гучо́к, ‑чка, м.
Абл. Маладая галінка; атожылак, парастак. — Сена дастанем, насячом гучкоў, вецця, галін — не падохне жывёла. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чарэ́шневы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да чарэшні. Чарэшневая галінка. // Выраблены, зроблены з чарэшні. Чарэшневая лыжка. Чарэшневая люлька. // Прыгатаваны з пладоў чарэшні. Чарэшневае варэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)