па́растак, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.
1. Маладая галінка, сцябло расліны з лісцем, якое вырасла ад больш старога сцябла ці ствала, або малая галінка, якая вырасла ад кораня асноўнай расліны.
Маладыя парасткі на старым ствале.
2. Сцябло расліны ў самым пачатку яго развіцця з насення.
Насенне пусціла парасткі.
3. звычайна мн., перан., чаго. Першае праяўленне, пачатак чаго-н., зародак.
Парасткі новага.
|| прым. па́расткавы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.; спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
алі́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, алі́вак, ж.
Плод алівы (у 1 знач.), масліна.
|| прым. алі́ўкавы, -ая, -ае.
А. колер (жоўта-зялёны з карычневым адценнем). Аліўкавая галінка (сімвал міру).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адво́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.
1. Галінка або частка кораня з вочкамі, пасаджаныя асобна для самастойнага росту.
Размнажэнне адводкамі.
2. Пчаліны рой, які толькі што ўтварыўся і аддзяліўся ад старога.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
чарэ́шня, -і, мн. -і, -шань і -шняў, ж.
Пладова-ягаднае дрэва з чырвонымі, жоўтымі ці амаль чорнымі костачкавымі пладамі, а таксама ягады гэтага дрэва.
|| прым. чарэ́шневы, -ая, -ае.
Чарэшневая костачка.
Чарэшневая галінка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ро́зга, -і, мн. -і, -заг і -згаў, ж.
1. Тонкая гнуткая галінка, дубец як прылада для пакарання.
2. мн. Удары, пакаранне такімі дубцамі.
Усыпаць розаг.
|| прым. ро́згавы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пладу́ха, ‑і, ДМ ‑дусе, ж.
Спец. Кароткая пладовая галінка, на якой знаходзяцца кветкавыя пупышкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вербало́зіна, ‑ы, ж.
Разм. Галінка, куст вербалозу. Прывал быў зроблены на грудку, каля раскідзістай вербалозіны. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ахапі́цца, ахопіцца; зак.
Заняцца з усіх бакоў агнём. Галінка адразу ахапілася полымем, разліваючы яркае святло. Сіняўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гучо́к, ‑чка, м.
Абл. Маладая галінка; атожылак, парастак. — Сена дастанем, насячом гучкоў, вецця, галін — не падохне жывёла. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чарэ́шневы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да чарэшні. Чарэшневая галінка. // Выраблены, зроблены з чарэшні. Чарэшневая лыжка. Чарэшневая люлька. // Прыгатаваны з пладоў чарэшні. Чарэшневае варэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)