віта́нне, -я, н.
1. гл. вітацца, вітаць.
2. мн. -і, -яў. Прывітанне.
Слаць в.
|| прым. віта́льны, -ая, -ае.
В. паклон.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
казыра́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е; незак. (разм.).
Вітаць па-вайсковаму, прыкладваючы руку да казырка.
|| аднакр. казырну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
здаро́ўкацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак. (разм.).
Вітаць адзін аднаго пры сустрэчы.
З. за руку.
|| зак. паздаро́ўкацца, -аюся, -аешся, -аецца.
|| наз. здаро́ўканне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
віта́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.
Вітаць адзін аднаго пры сустрэчы.
В. за руку.
|| зак. павіта́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і прывіта́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. віта́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
віншава́ць, -шу́ю, -шу́еш, -шу́е; -шу́й; -шава́ны; незак., каго з чым.
Вітаць з выпадку чаго-н. прыемнага, радаснага.
В. са святам, з юбілеем.
|| зак. павіншава́ць, -шу́ю, -шу́еш, -шу́е; -шу́й; -шава́ны.
|| наз. віншава́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
привеча́ть несов., уст.
1. (приветливо относиться) прывяча́ць;
2. (приветствовать) поэт. віта́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
віта́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. вітаць, вітацца.
2. Прывітанне. — Добры дзень, — кінуў я сваё вітанне. — Добры дзень, — пачуў нядружны адказ. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
віта́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
Вітаць адзін аднаго пры сустрэчы; здароўкацца. Вітацца за руку. □ [Хлопцы] сустракаліся са знаёмымі — віталіся, калі не бачыліся да таго, перакідаліся словамі. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
здаро́ўкацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
Разм. Вітаць адзін аднаго пры сустрэчы. [Андрыян з Мікульскім] доўга здароўкаліся, усміхаючыся і не разнімаючы рук. Марціновіч. Іван з кім здароўкаўся кіўком галавы, з кім — за руку. Кудравец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прывяча́ць ’вітаць, прыхільна сустракаць’ (Наша Ніва, 2002, 15 ліст.). Ітэратыў да прывеціць, гл. прывет.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)