вира́ж​II фото віра́ж, -жу́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вира́ж​I ав., спорт. віра́ж, -жу́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

віра́жны

‘да віраж - хімічны раствор’

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. віра́жны віра́жная віра́жнае віра́жныя
Р. віра́жнага віра́жнай
віра́жнае		 віра́жнага віра́жных
Д. віра́жнаму віра́жнай віра́жнаму віра́жным
В. віра́жны
віра́жнага (адуш.)		 віра́жную віра́жнае віра́жныя
віра́жных (адуш.)
Т. віра́жным віра́жнай
віра́жнаю		 віра́жным віра́жнымі
М. віра́жным віра́жнай віра́жным віра́жных

Крыніцы: piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сядо́к, седака, м.

1. Коннік, верхавы. Грымнуў стрэл, і было ясна відаць, як сядок .. паляцеў потырч. Навуменка. Конік ішоў лёгка і жвава, хоць сядок быў яўна не па ім. Кулакоўскі. Конь асеў разам з седаком. Грахоўскі. // Пра матацыкліста, веласіпедыста. Некалькі матацыклістаў спрабавала раптоўна збочыць. Каляскі апісвалі ў паветры круты віраж і куляліся на брук разам з седакамі. Беразняк.

2. Той, хто едзе ў якой‑н. павозцы, санях, карэце (часам наймаючы вазака). Карэта рушыла. Сядок усміхнуўся, прыкрыў ногі .. і адхінуў фіранку са слюдзянога акенца. Караткевіч. Па дарозе ў Мінск і з Мінска камісіянеры бралі пасажыраў, або — як яны самі называлі — седакоў. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)