руха́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (спец.).

Назва ўстройстваў, якія забяспечваюць рух (у 2 знач.; вінт¹ самалёта, кола, гусеніцы танка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грабны́ тех. гребно́й;

г. вінт — гребно́й винт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трохло́пасцевы, ‑ая, ‑ае.

З трыма лопасцямі. Трохлопасцевы вінт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

винт​II карт. вінт род. вінта́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ві́нцік, ‑а, м.

Памянш. да вінт ​1 (у 1 знач.); шрубка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́вінціць, ‑нчу, ‑нціш, ‑нціць; зак.

Выкруціць з сярэдзіны чаго‑н. вінт і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вінці́ць, вінчу, вінціш, вінціць; незак., што.

Разм. Паварочваць, укручваць або выкручваць вінт, шрубу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грабны́, ‑ая, ‑ое.

Які прыходзіць у рух судна шляхам адштурхоўвання вады. Грабны вінт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапе́лер, ‑а, м.

Паветраны вінт, які прыводзіць у рух самалёт, аэрасані, глісер і пад.

[Ад лац. propellere — гнаць, пхаць уперад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэгуліро́вачны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаецца, служыць для рэгуліроўкі, рэгулявання. Рэгуліровачны пост. Рэгуліровачны вінт. Рэгуліровачная адтуліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)