паві́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., чым.
Віляць час ад часу або крыху. Сабака адбегся і брахаў, пачаўшы павільваць хвастом. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
павіля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.
Віляць некаторы час. Джэк толькі на момант азірнуўся, прывітальна павіляў гаспадару калматыя хвастом і яшчэ больш зацята аднавіў атакі на Давіда. Паслядовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вільну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
1. Аднакр. да віляць (у 1, 2 знач.).
2. Разм. Хутка знікнуць. Вільнуць за дзверы.
•••
Хвастом вільнуць — раптоўна знікнуць, дзе і дзецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ві́льня ’жанчына, якая бессаромна падладжваецца да каго-небудзь, каб пажывіцца, мець выйгрыш; хітруе’ (Янк. III). Утворана пры дапамозе суф. Nomen actionis ‑ня ад віля́ць (гл.). З-за значэння неадабральнасці лексемы віляць слова вільня таксама атрымала адценне зневажальнасці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Віля́цца ’церціся каля чаго-небудзь’; ’хавацца’; ’ухіляцца’ (Нас.). Зваротны дзеяслоў да віляць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Віляхво́ст ’падліза, чалавек, схільны да ліслівасці’ (Бяльк.) — складанае слова ад віля́ць і хвост (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вілянка ’пятляючая (рака); серпанцін’ (КТС). Утворана ад дзеяслова віляць (гл.) і суф. ‑ан‑к‑а.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вілявы ’завілісты, пакручасты, пятляючы’ (КТС) — прыметнікавае ўтварэнне ад віляць (гл.). Параўн. рус. валаг., арханг. виля́вый ’завілісты’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лабане́ць ’сваволіць, балавацца’ (Сцяшк.). Балтызм. Параўн. літ. lebenii ’віляць’, якое з’яўляецца семантычна тоесным да літ. vizginti; ад апошняга прыметнік vizgūs ’жвавы, свавольны’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Мыдля́цца ’падлашчвацца’ (астрав., Сл. ПЗБ). Не зусім ясна. Відавочна, кантамініраванае ўтварэнне, адным з кампанентаў якога з’яўляецца польск. mydlkować ’віляць, круціць, хітрыць, маніць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)