абярта́ць

‘абгортваць што-небудзь; вяртаць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абярта́ю абярта́ем
2-я ас. абярта́еш абярта́еце
3-я ас. абярта́е абярта́юць
Прошлы час
м. абярта́ў абярта́лі
ж. абярта́ла
н. абярта́ла
Загадны лад
2-я ас. абярта́й абярта́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абярта́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жы́ліць

‘прысвойваць што-небудзь, не вяртаць чаго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. жы́лю жы́лім
2-я ас. жы́ліш жы́ліце
3-я ас. жы́ліць жы́ляць
Прошлы час
м. жы́ліў жы́лілі
ж. жы́ліла
н. жы́ліла
Загадны лад
2-я ас. жы́ль жы́льце
Дзеепрыслоўе
цяп. час жы́лячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рамбурсава́ць

‘вярнуць (вяртаць) пазыкі; плаціць па вэксалях’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. рамбурсу́ю рамбурсу́ем
2-я ас. рамбурсу́еш рамбурсу́еце
3-я ас. рамбурсу́е рамбурсу́юць
Прошлы час
м. рамбурсава́ў рамбурсава́лі
ж. рамбурсава́ла
н. рамбурсава́ла
Загадны лад
2-я ас. рамбурсу́й рамбурсу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час рамбурсу́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рамбурсава́ць

‘вярнуць (вяртаць) пазыкі; плаціць па вэксалях’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. рамбурсу́ю рамбурсу́ем
2-я ас. рамбурсу́еш рамбурсу́еце
3-я ас. рамбурсу́е рамбурсу́юць
Прошлы час
м. рамбурсава́ў рамбурсава́лі
ж. рамбурсава́ла
н. рамбурсава́ла
Загадны лад
2-я ас. рамбурсу́й рамбурсу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час рамбурсава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вярта́нне ср.

1. возвраще́ние, возвра́т м.; восстановле́ние;

2. возвраще́ние;

1, 2 см. вярта́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Варача́нка ’лішак асновы ў шырыню (як вынік памылкі)’. Да вара́чаны < варачаць ’вяртаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

возмеща́ть несов. (покрывать) пакрыва́ць; (оплачивать) апла́чваць; (возвращать) вярта́ць, варо́чаць; (компенсировать) кампенсава́ць; (заменять) замяня́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Квітава́цца ’жывіцца, карміцца, эканоміць, быць ашчадным, вяртаць доўг, разлічвацца’ (Сл. паўн.-зах., Весці, 1969, 4, 132). Гл. квіт.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вярну́ць ’аддаць узятае або атрымаць згубленае’; ’прымусіць або папрасіць вярнуцца назад’; ’заняцца пакінутай справай’ (БРС, Яруш.); ’звярнуць з дарогі’ (КТС, Гарэц., Бяльк., Касп.); ’нахіліць, хіліць’; ’ісці (аб дыме з коміна)’; ’капаць зямлю’ (БРС); ’нагаворваць’ (БРС, Шат.); ’згарнуць кудзелю да прадзіва’ (Жд., 1). Укр. вернути ’атрымаць назад’; ’абярнуць адзін раз’; ’паварочваць’; ’схіляць да чаго-небудзь’; ’вяртаць’, рус. верну́ть: арханг. ’прыводзіць у абарачэнне’, йонаўск. ’схіляць да чаго-небудзь’; ’вяртаць назад’, каш. vernǫc, славен. vŕniti ’вяртаць, вярнуць’, серб.-харв. вр́нути ’вярнуць’; ’звярнуць, павярнуць, збочыць’, макед. врне ’вярнуць’, балг. върна ’вярнуць’; ’аддаць назад’; ’прымусіць вярнуцца’. Прасл. vьrnǫti < vьrtnǫti (Шанскі, 1, В, 61).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вярта́льны ’вярчальны’ (КТС). Новаўтварэнне ад вяртаць (гл.) і суф. ‑альн‑ы, які звычайна далучаецца да асноў запазычаных назоўнікаў (Бел. гр., 1, 216–217).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)