выяўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да выявіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

недалічы́цца, -лічу́ся, -лі́чышся, -лі́чыцца; зак., каго-чаго.

Выявіць пры падліку недахоп, адсутнасць каго-, чаго-н.

Пасля атакі недалічыліся некалькіх байцоў.

|| незак. недалі́чвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́шукаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., каго-што.

Старанна шукаючы, знайсці, выявіць, адшукаць.

В. унутраныя рэзервы.

В. прычыну для адлучкі.

|| незак. вышу́кваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́яўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выявіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насту́каць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. што. Выявіць што-н. пастукваннем.

Н. пустату ў сцяне.

2. Надаваць кухталёў, набіць (разм.).

|| незак. насту́кваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обнару́жить сов.

1. (сделать видимым) паказа́ць;

2. (выказать) вы́казаць, мног. павыка́зваць, вы́явіць, паказа́ць;

обнару́жить свою́ ра́дость вы́казаць (паказа́ць) сваю́ ра́дасць;

3. (отыскать) знайсці́, мног. пазнахо́дзіць, адшука́ць;

4. (установить) вы́явіць;

обнару́жить пропа́жу докуме́нтов вы́явіць прапа́жу дакуме́нтаў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изъяви́ть сов. вы́казаць; (о согласии — ещё) даць, вы́явіць; см. изъявля́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адшука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Знайсці, выявіць пасля пошукаў, намаганняў.

А. патрэбную рэч.

|| незак. адшу́кваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адшука́нне, -я, н. і адшу́кванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выяўле́нне, ‑я, н.

Дзеянне і працэс паводле знач. дзеясл. выяўляць — выявіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неспага́длівасць, ‑і, ж.

Уласцівасць неспагадлівага. // Нячулыя адносіны да каго‑, чаго‑н. Выявіць неспагадлівасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)