мярэ́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Вышыўка на тым месцы, дзе з тканіны выцягнуты ніткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канво́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да канвы (у 1 знач.). Канвовыя ніці. Канвовы ўзор. // Зроблены на канве. Канвовая вышыўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шитьё ср.

1. шыццё, -цця́ ср., шытво́, -ва́ ср.;

2. (вышивание) вышыва́нне, -ння ср.;

3. (вышивка) вы́шыўка, -кі ж.;

золото́е шитьё на воротнике́ залата́я вы́шыўка на каўняры́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

павуці́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Памянш. да павуціна.

2. Вязанне або вышыўка, падобная на сетку.

•••

Вісець (ліпець) на павуцінцы гл. вісець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Гафт ’вышыўка’ (БРС, Бяльк.), гафтава́ць ’вышываць’ (БРС, Нас.). Гл. гаптаваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тра́нкі ’карункі (вышыўка) на кашулі’ (ашм., Сл. рэг. лекс.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

украі́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да Украіны, украінцаў, які належыць ім. Украінская мова. Украінскі звычай. // Уласцівы ўкраінцам; такі, як ва ўкраінцаў. Украінская вышыўка. Украінская кашуля. Украінскі боршч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ро́шшыўка ’карункі ў навалачках’ (навагр., Нар. сл.). Ад расшываць (гл.) як вышыўка < вышываць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рышэлье́ ’ажурная вышыўка’ (ТСБМ), рышылье́ ’від вышыўкі’ (Сцяшк.). З франц. Richelieu — імя кардынала.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рукадзе́лле, ‑я, н.

1. Шыццё, вязанне, вышыўка і пад. віды ручной працы. Вучыла бабка Ягася яе і рукадзеллю. Арабей.

2. Рэч, выкананая шыццём, вязаннем і пад. — Прадай мне рукадзелле сваё, — просіць цар рукадзельніцу. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)