выціра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выцерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сашмульга́ць

‘сцерці, выцерці што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сашмульга́ю сашмульга́ем
2-я ас. сашмульга́еш сашмульга́еце
3-я ас. сашмульга́е сашмульга́юць
Прошлы час
м. сашмульга́ў сашмульга́лі
ж. сашмульга́ла
н. сашмульга́ла
Загадны лад
2-я ас. сашмульга́й сашмульга́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час сашмульга́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выціра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выціраць — выцерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дасу́ха і до́суха, прысл.

Да поўнай сухасці. Выцерці дасуха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сашму́ляць

‘сцерці, выцерці што-небудзь падчас нашэння (звычайна пра адзенне)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сашму́ляю сашму́ляем
2-я ас. сашму́ляеш сашму́ляеце
3-я ас. сашму́ляе сашму́ляюць
Прошлы час
м. сашму́ляў сашму́лялі
ж. сашму́ляла
н. сашму́ляла
Загадны лад
2-я ас. сашму́ляй сашму́ляйце
Дзеепрыслоўе
прош. час сашму́ляўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазаціра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што. Зацерці, выцерці ўсё, многае.

П. надпісы.

2. каго. Сціснуць, заціснуць усіх, многіх.

Ільды могуць пазаціраць малыя судны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

з’ёрзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Ерзаючы, сцерці, выцерці. З’ёрзаць стул.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыціра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. каго-што. Выцерці ўсіх, многіх або ўсё, многае.

П. спацелыя твары.

2. што. Вышмуляць што-н. у многіх месцах.

П. локці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вы́церак ’месца ў пасевах збажыны, дзе ляжаў чалавек’ (Яшк.). Ад выцерці (гл. церці) з суф. ‑ак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́церціся, вы́труся, вы́трашся, вы́трацца; вы́церся, -церлася; вы́трыся; зак.

1. гл. выцерці.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Вынасіцца, знасіцца ад трэння.

Паліто выцерлася.

|| незак. выціра́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)