Verbum

вы́церці (áb)wíschen vt;

вы́церці лоб (sich D) die Stirn ábwischen;

вы́церці по́суд [пасу́ду] das Geschírr ábtrocknen;

вы́церці но́гі (sich D) die Füße ábputzen [ábstreifen]

выціра́ць гл. выцерці

на́суха прысл. (ganz) trócken;

вы́церці на́суха tróckenreiben* аддз. vt, ábtrocknen vt

дасу́ха прысл.:

вы́церці дасу́ха trócken wíschen, trócken réiben*; ábtrocknen vt;

вы́церціся дасу́ха sich ábtrocknen

уце́рціся

1. (выцерці твар) sich ábwischen, sich ábtrocknen;

2. перан. пагард. nach éiner Beléidigung wéiter schweigen* [kéinerléi Reaktión zéigen]

уце́рці (выцерці, абцерці) ábwischen vt, ábtrocknen vt;

◊

уце́рці нос каму-н. ≅ разм. j-m séine Überlégenheit zéigen, j-n übertrúmpfen

абце́рці

1. ábwischen vt (выцерці); ábtrocknen vt (абсушыць);

2. (абшарпаць) ábnutzen vt;

3. (згладзіць пры дапамозе трэння) gláttreiben* аддз. vt

дачы́ста прысл.

1. (чыстка чаго-н.) (bis es) ganz rein [ganz sáuber] (ist);

вы́церці дачы́ста sáuber wíschen [machen] vt;

2. перан. (поўнасцю, без астатку) völlig, gänzlich, óhne étwas zurücklassen*;

з’е́сці ўсё дачы́ста álles rátzekahl áufessen*

праце́рці

1. (dúrch)réiben* vt; áuswischen vt (выцерці);

2. (праз сіта і г. д.) dúrchschlagen* vt; (dúrch)réiben* vt;

3. (зрабіць дзірку) dúrchreiben* vt;

праце́рці во́чы перан. sich (D) die Áugen (wách)réiben*