разубра́ть сов., уст., прост. прыбра́ць, убра́ць; (вырядить) вы́страіць; (разодеть) разадзе́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
няхі́тра,
1. Прысл. да няхітры.
2. безас. у знач. вык. Проста, нескладана. [Леанід Ахрэмавіч:] — Выстраіць жа будынкі, якія б яны ні былі, уздоўж, скажам, нашага бальшака няхітра. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́страены I вы́строенный; см. вы́страіць I
вы́страены II разг. вы́ряженный, разря́женный, наря́женный; наря́дный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́строить сов.
1. (о постройке) вы́будаваць, збудава́ць, пабудава́ць;
2. (в ряды) вы́страіць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выстро́йваць I несов. выстра́ивать; см. вы́страіць I
выстро́йваць II несов., разг. выряжа́ть, разряжа́ть, наряжа́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разряди́тьII сов., разг. (нарядить) прыбра́ць, мног. папрыбіра́ць, убра́ць, мног. паўбіра́ць; (вырядить) вы́страіць; (разодеть) разадзе́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наряди́тьI сов. прыбра́ць, мног. папрыбіра́ць, убра́ць, мног. паўбіра́ць; (вырядить) вы́страіць; (одеть) адзе́ць, мног. паадзява́ць, апрану́ць, мног. паапрана́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прыхаху́ліцца ’хутка і з большага прывесці сябе ў парадак’ (Янк. 3.), прыхухо́ліцца ’прыхарашыцца, прыбрацца, прыадзецца’ (Нар. Гом.). Рус. смал. прихаху́литься ’прыадзецца неакуратна, абы-як, спехам’, укр. прихаху́литися ’прыадзецца, прыбрацца’, прихаху́лити ’прыбраць, прыадзець, выстраіць’; ’прыбраць, упрыгожыць, навесці парадак, чысціню’. Таксама як ў рус. хохо́ниться ’прыбірацца’, хохо́нить ’прыбіраць’, хохо́ня ’франт’, для якіх Фасмер (4, 272) дапускае гукапераймальнае паходжанне. Прыставачнае ўтварэнне, у аснове якога рэдуплікацыя выклічніка ха (гл.). Сюды ж, відаць, з далейшым развіццём семантыкі прыхаху́ліць ’забіць’ (пух., Сл. ПЗБ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
апрану́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.
1. Адзець каго‑н. [Маці] апранула малую і паставіла за стол на лаву. Брыль. // Адзець, нацягнуць на сябе якую‑н. вопратку. Пад дзень.. [Толіку] стала холадна, і ён апрануў кажух. Чорны. Васіль Дзянісавіч надзеў халат, апрануў паліто, глыбей насунуў кепку і ўзяў у рукі партфель. Мележ.
2. Забяспечыць неабходнай вопраткай. Апрануць сям’ю.
3. Адзець прыгожа, выстраіць. Апрануць як на баль.
4. перан. Пакрыць. Веснавая цёплая ноч толькі што апранула зямлю і раскідала свае таемныя чары. Колас.
5. перан. Увасобіць што‑н. у якой‑н. форме. Апрануць мядзведзем.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фронт в разн. знач. фронт, род. фро́нту м.;
вы́строить во фронт воен. вы́страіць ва фронт;
фронт наступле́ния воен. фронт на́ступу (наступле́ння);
за́падный фронт воен. захо́дні фронт;
находи́ться на фро́нте знахо́дзіцца на фро́нце;
фронт рабо́т фронт рабо́т;
культу́рный фронт культу́рны фронт;
грозово́й фронт метеор. навальні́чны фронт;
◊
на два фро́нта на два франты́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)