Verbum

верхату́ра, -ы, ж. (разм.).

Высока размешчаная частка чаго-н.

Сядзець на верхатуры.

высь, -і, ж.

Прастора, якая знаходзіцца высока над зямлёй.

У завоблачную в.

Горныя высі.

вы́сіцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -сіцца; незак.

Узвышацца, стаяць высока.

Удалечыні высіцца вежа.

плато́, нескл., н.

Раўніна, размешчаная адносна высока над узроўнем мора і аддзеленая ад суседняй мясцовасці крутымі схіламі.

інтэлектуа́льны, -ая, -ае.

1. гл. інтэлект.

2. Разумовы, духоўны; з высока развітым інтэлектам.

Інтэлектуальныя здольнасці.

|| наз. інтэлектуа́льнасць, -і, ж.

пласкаго́р’е, -я, мн. -і, -яў, н.

Мясцовасць, размешчаная высока над узроўнем мора, з раўніннай або злёгку хвалістай паверхняй.

|| прым. пласкаго́рны, -ая, -ае.

цані́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., цэ́ніцца; незак.

1. Мець пэўную цану; быць каштоўным.

Натуральнае дрэва дорага цэніцца.

2. Лічыцца важным, значным.

Таленты высока цэняцца.

даражы́ць, -жу́, -жы́ш, -жы́ць; -жы́м, -жыце́, -жа́ць; незак.

Высока цаніць, берагчы; ашчадна адносіцца да чаго-н.

На рабоце ім даражаць.

Д. кожнай мінутай рабочага часу.

Д. думкай спецыяліста.