высо́ка

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
высо́ка вышэ́й
вы́шай		 найвышэ́й

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

высо́ка

1. нареч. высоко́;

со́нца ўзняло́ся в. — со́лнце подняло́сь высоко́;

2. в знач. безл. сказ. высоко́;

со́нца яшчэ́ в. — со́лнце ещё высоко́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

высо́ка,

1. Прысл. да высокі.

2. у знач. вык. Аб вялікай адлегласці ўверх. Сонца было ўжо высока, калі Віця выйшаў з хаты. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

высо́ка прысл. hoch; groß; гл. высoкі

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

высо́ка-высо́ка

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
высо́ка-высо́ка - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

высока □ да нябёс, да хмар

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

высо́ка-высо́кенька

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
высо́ка-высо́кенька - -

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

высака... (гл. высока...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «высока...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напр.: высакаякасны, высакаствольны, высакародны, высакарослы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Высока-Літоўск (чыг. ст.) 3/202

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Высока-Літоўск (г.), гл. Высокае (г.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)