высме́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. высмейваць — высмеяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсмяя́ць, -мяю́, -мяе́ш, -мяе́; -мяём, -меяце́, -мяю́ць; -ме́й; -мяя́ны; зак., каго-што.

Паказаць каго-, што-н. у смешным выглядзе; высмеяць.

Абсмяялі хлопца.

А. сквапнасць.

|| незак. абсме́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абсмяя́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абшамбе́рыць

‘высмеяць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абшамбе́ру абшамбе́рым
2-я ас. абшамбе́рыш абшамбе́рыце
3-я ас. абшамбе́рыць абшамбе́раць
Прошлы час
м. абшамбе́рыў абшамбе́рылі
ж. абшамбе́рыла
н. абшамбе́рыла
Загадны лад
2-я ас. абшамбе́р абшамбе́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час абшамбе́рыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́рагатаць

‘высмеяць каго-небудзь, што-небудзь; адсмяяцца’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́рагачу вы́рагачам
2-я ас. вы́рагачаш вы́рагачаце
3-я ас. вы́рагача вы́рагачуць
Прошлы час
м. вы́рагатаў вы́рагаталі
ж. вы́рагатала
н. вы́рагатала
Загадны лад
2-я ас. вы́рагачы вы́рагачыце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́рагатаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прасцё́баць

‘адхвастаць, пабіць чым-небудзь гнуткім каго-небудзь, што-небудзь; высмеяць каго-небудзь, што-небудзь; прайсці (пра дождж і пад.)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прасцё́баю прасцё́баем
2-я ас. прасцё́баеш прасцё́баеце
3-я ас. прасцё́бае прасцё́баюць
Прошлы час
м. прасцё́баў прасцё́балі
ж. прасцё́бала
н. прасцё́бала
Загадны лад
2-я ас. прасцё́бай прасцё́байце
Дзеепрыслоўе
прош. час прасцё́баўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пересмея́ть сов., разг.

1. (осмеять, вышутить всех, многих) вы́смеяць, абсмяя́ць;

2. (передразнить) перасмяя́ць, перадражні́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абсмяя́ць, ‑смяю, ‑смяеш, ‑смяе; ‑смяём, ‑смеяце; зак., каго-што.

Паказаць што‑н. (прывычку, учынак, рысу характару, манеру гаварыць і пад.) у смешным выглядзе; высмеяць. Мы абсмяялі свайго сябрука: — Хвалько! Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засмяя́ць, ‑смяю, ‑смяеш, ‑смяе; ‑смяём, ‑смеяце; зак., каго-што.

Разм. Высмеяць, абсмяяць. — Людзі ўбачаць, заўтра засмяюць.. скажуць, аглядала тваю хату, — ціха засмяялася Волька, стоячы з Міхалам у сябе на парозе. Васілевіч.

•••

Куры засмяюць гл. курыца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фанабэ́рысты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які любіць фанабэрыцца; схільны да фанабэрыі, з фанабэрыяй. Ліхі і фанабэрысты, як кожны шляхціц, пан Мазурскі вызначаўся асаблівай лютасцю сярод іншых паноў усяго ваяводства. Якімовіч. Багаты і фанабэрысты быў .. бацька [Андрэя],.. любіў паздзекавацца з беднага люду. Ваданосаў. [Цішка Гартны] не любіў фанабэрыстых людзей і, калі заўважаў гэтую прыкрую хваробу, імкнуўся жорстка высмеяць яе пры першай сустрэчы з чалавекам. Хведаровіч. // Уласцівы такому чалавеку. Фанабэрыстая натура. □ І як гэта ў Зіначкі з яе мілым, зусім дзявочым тварыкам хапіла тактоўнасці не заўважаць маю фанабэрыстую перавагу. Савіцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заду́ма, ‑ы, ж.

1. Тое, што задумана, намечана зрабіць; намеры, план. Здзяйсненне задумы заўсёды радуе, хвалюе. Дадзіёмаў. — Ёсць у мяне сякія-такія задумы, як палепшыць работу цэха, — Булай загаварыў ужо спакойным дзелавым тонам. Шыцік.

2. Асноўная думка, ідэя мастацкага твора; замысел. У байцы «Варона і чыж» .. няма ніводнай дэталі, якая не служыла б вырашэнню аўтарскай задумы — высмеяць пустую ганарыстасць і ліслівую ўгодлівасць. Казека. [Герой твора] часта выступае як носьбіт пэўнай ідэі, задумы пісьменніка. Арабей.

3. Задуменнасць, заклапочанасць. Дзед ляжаў у глыбокай задуме, маўчаў. Лынькоў. Канцавы павярнуў галаву і, як быццам устрапянуўшыся ад задумы, паглядзеў на мяне. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)