эпіграматы́чны, ‑ая, ‑ае.

Кніжн.

1. Які мае адносіны да эпіграмы; з’яўляецца эпіграмай. Эпіграматычны стыль. Эпіграматычная паэзія.

2. Уст. Насмешлівы, з’едлівы. Эпіграматычны выпад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́хадка ж.

1. (поступок) вы́ходка, вы́пад м., проде́лка;

2. тех. вы́ходка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чапяльні́к, чапельніка, м.

Ручка ў чапяле. Курловіч стукнуў кашлем чапельніка аб падлогу, лоўка, як бы робячы з вінтоўкаю выпад к бою, сунуў чапялу ў печ. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фінт, ‑а, М ‑нце, м.

У спорце — падманны рух, фальшывы выпад. Фінты, яны добрыя ў футболе, а не ў сур’ёзнай літаратурнай працы. «Звязда».

•••

Выкінуць фінт — зрабіць што‑н. хітрае, нечаканае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лазка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

1. Выхад за межы свайго размяшчэння для нападу на ворага.

2. Разм. Прагулка за межы населенага пункта. Лыжная вылазка. Вылазка ў лес.

3. перан. Нечаканы варожы выпад. Вылазка класавага ворага. Нацыяналістычная вылазка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́брык, -ку м., разг. проде́лка ж., вы́ходка ж., вы́пад; фо́ртель; худо́жество ср.;

гэ́та ўсё яго́ ~кі — э́то всё его́ проде́лки (вы́ходки, худо́жества)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)