вы́драны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выдраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́дзерці, ‑дзеру, ‑дзераш, ‑дзера; зак.

Тое, што і выдраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выдзіра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выдзіраць — выдраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́смаргаць

‘выцягнуць, вырваць, выдраць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́смаргаю вы́смаргаем
2-я ас. вы́смаргаеш вы́смаргаеце
3-я ас. вы́смаргае вы́смаргаюць
Прошлы час
м. вы́смаргаў вы́смаргалі
ж. вы́смаргала
н. вы́смаргала
Загадны лад
2-я ас. вы́смаргай вы́смаргайце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́смаргаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вы́смаргнуць

‘выцягнуць, вырваць, выдраць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́смаргну вы́смаргнем
2-я ас. вы́смаргнеш вы́смаргнеце
3-я ас. вы́смаргне вы́смаргнуць
Прошлы час
м. вы́смаргнуў вы́смаргнулі
ж. вы́смаргнула
н. вы́смаргнула
Загадны лад
2-я ас. вы́смаргні вы́смаргніце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́смаргнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вы́драть​I сов. (вырвать) разг. вы́драць, вы́дзерці, мног. павыдзіра́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́царапать сов., прям., перен., прост. вы́драць, вы́дзерці, мног. павыдзіра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навыдзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Выдраць у вялікай колькасці што‑н. Навыдзіраць цвікоў з сцяны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́драпаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм.

1. Драпаючы, выдраць. Выдрапаць вочы.

2. Драпаючы, напісаць, намаляваць. Выдрапаць літару.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лупіць, -плю, -піш, -піць; -плены; зак. (разм.).

1. што. З сілай выдраць.

В. ліст з кнігі.

В. прабой з вушака.

2. каго. Набіць, адлупцаваць.

◊

Вылупіць вочы (разм., неадабр.) — пільна паглядзець шырока расплюшчанымі вачамі.

|| незак. вылу́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)