ёж зоол. во́жык, -ка м.;

морско́й ёж марскі́ во́жык.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карпаідэ́я

‘марскі вожык’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. карпаідэ́я карпаідэ́і
Р. карпаідэ́і карпаідэ́й
Д. карпаідэ́і карпаідэ́ям
В. карпаідэ́ю карпаідэ́й
Т. карпаідэ́яй
карпаідэ́яю		 карпаідэ́ямі
М. карпаідэ́і карпаідэ́ях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ёжик​I разг. во́жык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ёжиком нареч., разг. пад во́жык, прост. пад чуб.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ёж-ры́ба зоол. во́жык-ры́ба, род. во́жыка-ры́бы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ажэ́ўнік ’Comarum palustre L.’ (Кіс.) < *ожь ’вожык’. Гл. ажына.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ёжик​II (о стрижке) во́жык, -ка м.; прост. чуб, род. чу́ба м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замя́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць мяўкаць. // Мяўкнуць, прамяўкаць. Зірнула кошка, замяўкала, вырвалася з Таніных рук ды ходу. «Вожык».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

клышано́гі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і касалапы. Вожык прыпёрся — паўзун гэты клышаногі — і давай па канюшыне качацца. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уша́стый разг. вуша́сты, вуша́ты;

уша́стый ёж вуша́сты (вуша́ты) во́жык;

уша́стый фи́лин вуша́сты (вуша́ты) пуга́ч.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)