дэкрэ́т, -а, М -рэ́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Пастанова ўрада, якая мае сілу закона.

Д. аб міры.

Д. аб зямлі.

2. Дэкрэтны водпуск, водпуск па цяжарнасці і родах (разм.).

Пайсці ў д.

Знаходзіцца ў дэкрэце.

|| прым. дэкрэ́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэкрэ́тны, ‑ая, ‑ае.

Устаноўлены дэкрэтам (у 1 знач.).

•••

Дэкрэтны водпуск — водпуск па цяжарнасці.

Дэкрэтны час гл. час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кароткатэрміно́вы, -ая, -ае.

Які працягваецца кароткі тэрмін, дазваляецца на кароткі час.

К. водпуск.

Кароткатэрміновая пазыка.

|| наз. кароткатэрміно́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пабы́ўка, -і, ДМ -бы́ўцы, мн. -і, -бы́вак, ж.

У выразе: на пабыўку (разм.) — у водпуск на кароткі час (пераважна пра ваеннаслужачых).

Адпусціць на пабыўку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэкрэ́тны декре́тный;

○ д. во́дпуск — декре́тный о́тпуск;

д. час — декре́тное вре́мя

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штого́дні, ‑яя, ‑яе.

Разм. Тое, што і штогадовы. Штогодні водпуск. Штогодні кірмаш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыццацідзённы, ‑ая, ‑ае.

1. Які працягваецца трыццаць дзён. Трыццацідзённы водпуск.

2. Узростам у трыццаць дзён. Трыццацідзённае цяля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гасцява́нне, ‑я, н.

Знаходжанне ў гасцях. [Грыша], вядома, будзе прыязджаць сюды на канікулы, у водпуск, але гэта ўжо будзе гасцяванне — не больш. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпачы́нак, -нку, мн. -нкі, -нкаў, м.

1. Перапынак у рабоце, у якім-н. занятку для аднаўлення сіл.

Працавалі без адпачынку.

2. Часовае вызваленне ад службы, работы для аднаўлення сіл, для лячэння і пад.; водпуск.

Права на а.

Чарговы а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

налічэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. налічыць (у 3, 4 знач.).

2. Налічаная сума. Налічэнне за водпуск.

3. Тое, што і налік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)