вершапіса́нне, ‑я, н.

Пісанне вершаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

версіфіка́цыя, ‑і, ж.

Складанне, пісанне вершаў.

[Лац. versificatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збо́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Кніга, у якой сабраны якія-н. творы, дакументы.

З. вершаў.

З. архіўных дакументаў.

2. Рэзервуар для збору якой-н. вадкасці, газу (спец.).

З. нафты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

радні́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., ро́дніць; незак., каго-што з кім-чым.

1. Ствараць адносіны роднасці паміж кім-н.

2. Рабіць падобным, збліжаць.

Гэтыя два зборнікі вершаў родняць паэтаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вершатво́рац, ‑рца, м.

Уст. Складальнік вершаў; паэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вершаплёцтва, ‑а, н.

Разм. пагард. Пісанне бяздарных вершаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыфмаплёцтва, ‑а, н.

Разм. зневаж. Складанне дрэнных, слабых вершаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ні́зка, -і, ДМ -зцы, мн. -і, -зак, ж.

1. Нанізаныя на нітку, дрот і пад. якія-н. аднародныя прадметы (грыбы, пацеркі і пад.).

Насушыць нізку грыбоў.

2. Цыкл мастацкіх твораў аднаго жанру.

Н. вершаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рыфмаплёт, ‑а, М ‑плёце, м.

Разм. зневаж. Дрэнны складальнік вершаў; рыфмач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назаву́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Завучыць многа чаго‑н. Назавучваць вершаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)