вінт 1, ‑а́, М ‑нце́, м.
1. Шпень са спіральнай нарэзкай; шруба.
2. Частка рухавіка парахода, самалёта і пад. у выглядзе лопасцей, замацаваных на вале. Грабны вінт. Вінт самалёта.
3. у знач. прысл. вінто́м. Спіраллю. З-пад кармы вінтом вырывалася пеністая вада. Асіпенка.
вінт 2, ‑а, М ‑нце, м.
Карцёжная гульня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вал
I м., прям., перен. вал;
крапасны́ в. — крепостно́й вал;
агнявы́ в. — огнево́й вал
II м., с.-х., обл., см. вало́к I
III м. (волна) вал;
◊ дзявя́ты в. — девя́тый вал
IV м., тех. вал;
кале́нчаты в. — коле́нчатый вал;
грабны́ в. — гребно́й вал
V м. (валовая продукция) вал;
вы́раб праду́кцыі па ва́ле — произво́дство проду́кции по ва́лу
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)