та́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Ручная каляска, якую возяць, трымаючы за ручкі і штурхаючы перад сабой.

Вазіць цэглу на тачцы.

|| прым. та́чачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

правазі́ць, ‑важу, ‑возіш, ‑возіць; зак., каго-што.

Вазіць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ва́живать​II несов., многокр., разг. (ча́ста, не раз) вазі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адвазі́ць, ‑важу, ‑возіш, ‑возіць; зак.

Скончыць вазіць. // Знасіцца, з’ездзіцца, стаць непрыгодным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

важэ́нне ср.

1. во́зка ж.;

2. ката́ние; см. вазі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́зка, ‑і, ДМ ‑зцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. вазіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ката́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; незак.

1. каго (што). Вазіць на чым-н. дзеля прагулкі, забавы.

К. на лодцы.

К. на машыне.

2. што. Апрацоўваць шляхам пракаткі (спец.).

К. ліставое жалеза.

|| наз. ката́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

са́начкі, ‑чак; адз. няма.

Разм. Памянш.-ласк. да сані, санкі. Любіш катацца, любі і саначкі вазіць. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вазіла 1 ’павозка’ (Бір. Дзярж.). Рус. устар. возило ’тс’. Да вазіць.

Вазіла 2 ’старшы сват’ (Доўн.-Зап., 2). Да вазіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вазьні́ца ’ездавы’ (З нар. сл.). Да вазіць 1. Словаўтварэнне няяснае.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)