ва́жны, -ая, -ае.

1. Які мае вялікае значэнне, значны.

Важная справа.

Важная галіна народной гаспадаркі.

2. Высокі па пасадзе, становішчы (разм.).

В. начальнік.

Важная персона.

3. Велічны, паважны, фанабэрысты.

В. выгляд.

Важна (прысл.) трымаць сябе.

|| наз. ва́жнасць, -і, ж. (да 1 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Важне́ць ’важнічаць, ганарыцца, важна паводзіць сябе’ (Касп.). Да важны 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

закруча́сты, ‑ая, ‑ае.

Выгнуты, пакручасты. Буйвалы павольна ступалі, важна пешчы свае цяжкія закручастыя рогі. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рассяда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Сядзець важна, займаючы шмат месца. За сталом рассядаў пажылы, але грузны мужчына. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзе́йснасць, ‑і, ж.

Уласцівасць дзейснага. Дзейснасць агітацыі. □ Важна дабіцца дзейснасці лекцый і як крыніцы ведаў і як сродку ідэалагічнага ўздзеяння. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зы́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Абл. Тое, што і зырыцца. Пахаджвае важна, узяўшыся ў бокі, І зырыць наўкруг спрактыкованым вокам. Маеўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адхілі́цца, -хілю́ся, -хі́лішся, -хі́ліцца; зак.

1. Падацца ўбок, адвярнуцца.

Адхілілася кабета і выцерла заплаканыя вочы.

2. Адысці ад прамога маршруту, збіцца.

А. ўбок і заблудзіцца.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Адгарнуцца, адсланіцца.

Заслона адхілілася.

4. перан. Перакінуць увагу на што-н. іншае.

Важна, каб не а. ад галоўнага.

|| незак. адхіля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. адхіле́нне, -я, н.

А. ад нормы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прапагандава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; незак., што.

Займацца прапагандай чаго‑н. Прапагандаваць ідэі камунізма. □ Важна з веданнем справы прапагандаваць і ўкараняць перадавы вопыт. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вяхо́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Мачалка. Намыліць вяхотку.

2. Абрэзкі тканіны, рыззё. Стасеў бацька.. важна хадзіў ля трактара, выціраў перапэцканыя рукі вяхоткай. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алітэра́цыя, ‑і, ж.

Паўтарэнне аднолькавых або блізкіх зычных для ўзмацнення гукавой выразнасці паэтычнай мовы, якое дасягаецца адпаведным падборам слоў, напрыклад: Голасам моцы, ціха і важна Гром пракаціўся ўгары. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)